بررسي تاثير آموزش چهره به چهره بر ميزان اضطراب بيماران تحت عمل جراحي

The effect of face to face education on anxiety of patients undergoing surgery

مقدمه: امروزه يكي از انواع روش ­هاي درماني بيماران، جراحي است كه تجربه استرس­ زا بوده وباعث ايجاد واكنش ­هاي رواني از جمله اضطراب مي ­شود. در صورت عدم كنترل مي­تواند بر نتايج عمل و وضعيت جسماني بيمار تاثير منفي بگذارد. لذا اين مطالعه با هدف تاثير آموزش بر بيماران تحت عمل جراحي انجام شد. روش كار: در اين پژوهش نيمه تجربي 84 بيمار كانديد اعمال جراحي، به صورت تصادفي در دو گروه 42 نفر(آزمون و كنترل ) قرار گرفتند. تمام بيماران در روز بستري، پرسشنامه مشخصات دموگرافيك و پرسشنامه اشپيل برگر STAI (State-Trait Anxiety Inventory) را تكميل كردند. سپس در گروه آزمون، آموزش به صورت چهره به چهره روز قبل از عمل به بيماران داده شد. در ادامه قبل از عمل پرسشنامه اشپيل برگر مجدداً توسط بيماران تكميل شد. اطلاعات جمع آوري شده با استفاده از نرم ­افزار spss مورد تجزيه­ تحليل قرار گرفت. يافته ­ها: ميزان اضطراب قبل از مداخله در گروه آزمون و كنترل به ترتيب (71/4 ±83/91) و (58/5 ±52/92) بود كه از نظر آماري اختلاف معني­ داري نداشت (542/0=P) ولي بعد از مداخله ميانگين اضطراب در گروه آزمون و كنترل به ترتيب (63/3 ±55/87) و (66/8 ±17/93) بود كه از نظر آماري اختلاف معني­ داري داشت (001/0>P). نتيجه گيري: با توجه به نتايج بدست آمده، پيشنهاد مي­شود زمينه­ هاي لازم جهت آموزش بيماران تحت عمل جراحي فراهم شود كه اين مورد مي­تواند در بهبود وضعيت بيماران موثر باشد.

Introduction: Nowadays, one of the types of treatment for patients is surgery, which is a stressful experience and causes psychological reactions such as anxiety. Failure to control can negatively affect the outcome of the patient's physical activity and condition. The aim of this study was to evaluate the effect of education on patients undergoing surgery. Materials and Methods: In this experimental study, 84 patients who were candidates for surgery were randomly divided into two groups of 42 patients (test and control). All patients completed demographic questionnaire and STAI (State-Trait Anxiety Inventory) questionnaire on admission day. Then in the experimental group, patients were given face to face training the day before surgery. Before the surgery, the Spielberger questionnaire was completed again by the patients. The collected data were analyzed by SPSS software. Results: Pre-intervention anxiety in the experimental and control groups were (91.83 ± 4.71) and (92.52 ± 5.58), respectively, which was not statistically significant (p = 0.552). But after intervention the mean anxiety in the experimental and control groups were (87.55 ± 3.63) and (93.17 ± 8.66), respectively, which was statistically different (P <0.001) ). Conclusion: According to the results, it is suggested to provide necessary fields for training of patients undergoing surgery which can be effective in improving the status of patients.