بررسي ميزان مطابقت درجه‌بندي كارسينوم پروستات در نمونه بيوپسي ترانس ركتال با نمونه راديكال پروستاتكتومي در بيماران كارسينوم پروستات

Determining the degree of alignment of prostate carcinoma in a rectal biopsy with radical prostatectomy in patients with prostate carcinoma

زمينه: سرطان پروستات دومين سرطان شايع در مردان (بعد از پوست) و دومين سرطان كشنده (بعد از كانسر ريه) است. نقش بيوپسي ترانس ركتال در تشخيص كانسرهاي پروستات شناخته شده و با توجه به اينكه جواب پاتولوژي پروستات به صورت اوليه نشان‌دهنده پيش‌آگهي بيماري داخل پروستات است لذا هرگونه خطايي در تعيين يافته‌هاي بيوپسي ترانس ركتال ممكن است منجر به انتخاب روش درماني اشتباه شود. با توجه به اينكه پاتولوژي در بيوپسي ترانس ركتال و نمونه نهايي راديكال پروستاتكنومي در مواردي با هم متفاوت است لذا بررسي ارتباطي اين پاتولوژي‌ها اهميت دارد. روش‌كار: مطالعه به صورت بررسي مقطعي (cross sectional) بود. تمام بيماران مبتلا به سرطان پروستات كه به مدت 8 سال از سال 89 تا 97 در بيمارستان سينا تبريز توسط يك جراح اوروانكولوژيست تحت عمل جراحي راديكال پروستاتكتومي قرار گرفته بودند و اسلايدهاي نمونه‌هاي بيوپسي سوزني قبل از عمل و پاتولوژي راديكال پروستاتكتومي بعد از عمل آنها در دسترس بود و توسط يك پاتولوژيست گزارش شده بودند، مطالعه شدند. از تعداد 122 نفر كه عمل شده بودند، 65 نفر معيارهاي ورود را داشتند كه وارد مطالعه شدند و نمونه‌هاي بيوپسي سوزني و راديكال پروستاتكتومي هر بيمار مقايسه شد. يافته‌ها: براي اين بيماران نمره‌بندي گليسون روي نمونه‌هاي بيوپسي سوزني و راديكال پروستاتكتومي انجام شد. فراوان‌ترين نمره گليسون بدست آمده از نمونه‌هاي بيوپسي سوزني نمره گليسون 6 (41/5 درصد) و راديكال پروستاتكتومي نمره گليسون 6 (40 درصد) بدست آمد. كم‌ترين فراواني نمره گليسون نمونه‌هاي بيوپسي ترانس ركتال، 10 (3/1 درصد) و راديكال پروستاتكتومي، 8 (4/8 درصد) و 4 (4/6 درصد) بود. به طور كلي به 24/6 درصد از نمونه‌هاي راديكال پروستاتكتومي هم نمره مشابه تعلق گرفت، در حالي كه 63/1 درصد از نمونه‌هاي بيوپسي ترانس ركتال بيش گزارش‌دهي و 12/3 درصد از نمونه‌هاي بيوپسي ترانس ركتال كم گزارش‌دهي داشتند. با گروه‌بندي نمونه‌ها به سه درجه هيستوپاتولوژيك اين ارتباط به صورت 41/5 درصد يكساني نمرات و 49/2 درصد بيش گزارش‌دهي و 9/2 درصد كم گزارش‌دهي هماهنگ‌تر شد. شايع‌ترين درجه هيستوپاتولوژي در بيوپسي ترانس ركتال درجه بد 49 درصد و راديكال پروستاتكتومي درجه متوسط 40 درصد بود. حدود 43 درصد از سرطان‌هاي با تمايز بد در نمونه‌هاي جراحي در همان درجه باقي ماندند و بيشترين ميزان كم گزارش‌دهي در گروه با تمايز خوب (6/6 درصد) مشاهده شد. بيشترين ميزان هم‌خواني نمونه‌هاي بيوپسي ترانس ركتال با نمونه‌هاي راديكال پروستاتكتومي در نمره گليسون 6 و كمترين ميزان هم‌خواني در نمره ‌4‌ و ‌8 وجود داشت. نتيجه‌گيري: مي‌توان گفت بيشترين ميزان هم‌خواني در گروه بد بود كه نشان دهنده قدرت بالاي پيشگويي مثبت نمونه‌هاي بيوپسي در اين درجه تمايزي است. مطالعه حاضر نشان مي‌دهد كه حجم پروستات كوچكتر و PSA (Prostate Specific Antigen) قبل از جراحي بالا ممكن است پيش‌بيني كننده ارتقا نمره گليسون بعد از راديكال پروستاتكتومي باشد.

Background: The purpose of this study was to determine the degree of alignment of prostate carcinoma in a rectal biopsy with radical prostatectomy in patients with prostate carcinoma to determine which biopsy samples are consistent with surgical specimens. Methods: In this cross-sectional study, out of 122 patients with prostate cancer who had undergone radical prostatectomy surgery in Sina hospital of Tabriz 65 patients with clinical records and pathological reports of needle biopsy, and radical prostatectomy biopsy specimens were available.The required information was recorded in questionnaire made for this study, and then the pathologic report and Gleason score and lymph-vascular involvement of the specimens were determined separately and finally the Trans rectal pathology report of the biopsy was compared with the histopathology report of radical prostatectomy in each patient. Results: The most common Gleason score and radical prostatectomy score were 6 (41.5%) and 6(40%), respectively. The lowest frequency of Gleason score, radical of the prostatectomy, and Trans rectal biopsy score were 10 (3.1%), 8(4.6%)%), and 4(4.6%), respectively. Generally, 24.6% of the prostatectomy samples were similarly scored, while 63.1% reported Trans rectal biopsy specimens and 12.3% reported low Trans rectal biopsy. By grouping the samples into histopathology levels this association was 41.5% identical in terms of scores and 49.2% in excess and 9.2% in lower reporting. The most common histopathology degree was rarely (49%) in Trans rectal biopsy and moderate in 40% in radical prostatectomy about 43% of badly differentiated cancers in the surgical specimens remained at the same level and the highest reporting rates were in the group with a good degree of distinction (66%). The highest correlation between rectal biopsy samples and radical prostatectomy samples was at the 6th grade and lowest compliance rate was in 4th and 8th grades. Conclusion: The highest degree of alignment was in the bad differentiation group, which indicates the high predictive power of biopsy specimens at this degree of differentiation. The present study suggests that the size of the smaller prostate and the high pre-surgical PSA may be predictive of increasing the Gleason score after radical prostatectomy.