تاثير تمرين مقاومتي بر مولفه‌هاي كنترل پاسچر در زنان مبتلا به نوروپاتي محيطي ديابت نوع-2

Effect of resistance training on posture control components in women with diabetic peripheral neuropathy

زمينه: نوروپاتي محيطي از جمله عوارض شايع بيماري ديابت است كه مي‌تواند منجر به اختلال در شاخص‌هاي كنترل پاسچر شود. هدف از اين مطالعه، بررسي تاثير دوازده هفته تمرين مقاومتي بر تعادل، احتمال سقوط و توزيع فشار كف پا در زنان ديابتي نوع 2 مبتلا به نوروپاتي محيطي بود. روش‌كار: در يك كارآزمايي باليني 30 بيمار مبتلا به نوروپاتي محيطي ديابت نوع 2 پس از تاييد وجود نوروپاتي ديابتي توسط پزشك متخصص به دو گروه تجربي (15 نفر) و كنترل (15 نفر) تقسيم شدند. گروه تجربي در يك برنامه تمريني مقاومتي دايره‌اي به مدت 12 هفته، سه جلسه در هفته و با شدت 60-50% يك تكرار بيشينه شركت كردند. تعادل ديناميك و استاتيك، كنترل پاسچر و احتمال سقوط قبل و بعد از مداخله ورزشي اندازه‌گيري شد. داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آماري پارامتريك با سطح معني‌داري P>0.05 تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: تعادل ايستا و پويا در گروه تجربي نسبت به گروه كنترل به طور معني‌داري بهبود يافت (P=0.0001). همچنين، شاخص احتمال سقوط در گروه تجربي بعد از 12هفته تمرين مقاومتي به طور معني‌داري كاهش يافت (P=0.0001). با اين‌حال در شاخص توزيع فشار كف پا تغيير معني‌داري پس از مداخله مشاهده نشد (P>0.05). نتيجه‌گيري: تمرين دايره‌اي در بهبود تعادل و كاهش خطر سقوط افراد مبتلا به نوروپاتي محيطي ديابتي موثر بود. بنابراين، اين نوع تمرينات به عنوان يك مداخله غير دارويي ايمن و موثر جهت بهبود تعادل، راه رفتن و پيشگيري از سقوط و زمين خوردن در كنار ساير مداخلات درماني براي اين افراد توصيه شود.

Background: Peripheral neuropathy is a common complication of diabetes which can lead to impaired postural control. The aim of the present study was to investigate the effect of 12-week resistance training on balance, risk of falling and distribution of foot pressure in diabetic women with peripheral neuropathy. Methods: In a randomized clinical trial, 30 women with type 2 diabetes and diagnosed with peripheral neuropathy were randomly assigned into experimental (n=15) and control (n=15) groups. The experimental group underwent a circuit resistance training program with 50 of one-maximum repetition, 3 -sessions per week over 12 weeks. Before and following the experimental period static and dynamic balance, posture control and risk of falling were assessed. Results: Static and dynamic balance indices improved following the exercise intervention (P=0.0001). Moreover, risk of falling index decreased in the experimental group compared to control condition (P=0.0001). However, foot pressure distribution was unchanged following exercise intervention (P>0.05). Conclusion: Circuit training improved balance and risk of falling in diabetic patients with peripheral neuropathy. Therefore, they are suggested to include circuit training as a safe non-pharmacological intervention to improve balance and walking and to prevent falling.