بررسي آگاهي و عملكرد پزشكان عمومي ايراني در تشخيص و مديريت باليني سندرم تخمدان پلي‌ كيستيك

Awareness and Performance of Iranian General Practitioners in Diagnosis and Clinical Management of Polycystic Ovary Syndrome

مقدمه: سندرم تخمدان پلي‌كيستيك (PCOS) در بين زنان ايراني از شيوع بالايي برخوردار است و احتمال مراجعه زنان مبتلا به اين سندرم به پزشكان عمومي نسبتا زياد است. هدف از اين مطالعه بررسي ميزان دانش و عملكرد باليني پزشكان عمومي نسبت به تشخيص و درمان اين سندرم مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به روش مقطعي و با استفاده از روش نمونه‌گيري آسان از 198 پزشك عمومي شركت‌كننده در يكي از همايش‌هاي سالانه پزشكان عمومي صورت گرفت. پرسش‌نامه بصورت يك آزمون "اطلاعات كليدي" در زمينه يك بيمار فرضي مبتلا به سندرم تخمدان پلي‌كيستيك با 16 سوال طراحي گرديد و پس از آزمون روايي و پايايي پرسش‌نامه در اختيار شركت‌كنندگان در همايش قرار گرفت. يافته‌ها: ميزان پاسخ‌دهي شركت‌كنندگان در مطالعه 79/2 درصد بود. در زمينه‌ي تشخيص تنها يك سوم و در زمينه درخواست آزمايش‌هاي تشخيصي تنها يك چهارم شركت‌كنندگان از عملكرد مناسب برخوردار بودند. در خصوص ارائه اطلاعات در تغيير روش زندگي و كاهش وزن به عنوان عملكرد صحيح درماني نيز تنها يك سوم پزشكان عملكرد صحيح داشتند. نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي‌دهد كه پزشكان عمومي در زمينه سندرم تخمدان پلي‌كيستيك از دانش و عملكرد باليني مناسبي برخوردار نيستند. با توجه به اينكه ميزان شيوع اين سندرم در بين زنان ايراني نسبتا بالا مي‌باشد، بازآموزي تشخيص و درمان اين اختلال براي پزشكان عمومي، با استفاده از يك بسته آموزشي و يا دوره‌هاي باز آموزي، ضروري به نظر مي‌رسد.

Introduction: Polycystic ovary syndrome is very common among Iranian women. Patients with this syndrome are more likely to see general practitioners than gynecologists. This study aimed to investigate the level of knowledge and clinical management of general practitioners regarding the diagnosis and treatment of this syndrome. Materials and Methods: This cross-sectional study was performed using the convenience sampling method among 198 general practitioners, attending one of the annual general practitioner conferences. The questionnaire (16 questions) was designed as a key feature test for a hypothetical patient with polycystic ovary syndrome. After the validity and reliability tests, it was distributed among the conference attendants. Results: The response rate of the participants was 79.2% in the study. Only one-third of the participants showed appropriate diagnostic performance, and only one-fourth showed good performance in requesting appropriate diagnostic tests. Also, only one-third of the practitioners provided accurate information for the patients about lifestyle changes and weight loss as the best treatment method. Conclusion: The results of this study showed that general practitioners dealing with polycystic ovary syndrome patients do not have the appropriate clinical knowledge and performance. Since the prevalence of this syndrome among Iranian women is relatively high, retraining through training packages or retraining courses seems necessary for general practitioners.