تدوين مدل علي خودانتقادي براساس كمال گرايي با واسطه گري ويژگي هاي شخصيتي در دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي تهران

هدف: هدف اين پژوهش، بررسي نقش كمال گرايي و ويژگي هاي شخصيتي در پيش بيني خود انتقادي دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي تهران بود. مواد و روش ها: روش اين پژوهش همبستگي و جامعه آماري آن را دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي تهران در سال 1399 تشكيل داده اند. نمونه پژوهش 350 نفر بودند كه به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده ها، پرسشنامه هاي خودانتقادي، كمال گرايي و ويژگي هاي شخصيتي بود. روش تحليل داده ها، مدل يابي معادلات ساختاري است. يافته ها: نتايج نشان داد، ويژگي هاي شخصيتي و كمال گرايي به طور معني داري خودانتقادي را پيش بيني مي كنند. نتايج هم چنين نشان داد مدل مذكور برازش قابل قبولي با داده ها دارد. كمال گرايي اثر مستقيم معني داري در پيش بيني خود انتقادي دارد. اثر غيرمستقيم كمال گرايي بر خود انتقادي با واسطه گري ويژگي هاي شخصيتي مثبت و معني دار مي باشد. همچنين بين خرده مقياس هاي برون گرايي، توافق، گشودگي و وظيفه شناسي با خود انتقادي رابطه معني دار منفي و بين روان رنجورخويي با خود انتقادي رابطه معني دار مثبتي وجود دارد.. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش نتايج نشان داد مي توان از طريق كاهش كمال گرايي براي كاهش خودانتقادي استفاده نمود.

no abstract