بررسي فعل نوعاً كشنده و آلت‌قتاله در حقوق كيفري ايران (با توجه به قانون مجازات اسلامي مصوب1392)

"قصد انجام كار نوعاً كشنده" جمله­اي است كه در مواد مربوط به قتل عمد (بندهاي ب و ج ماده­ي 206 قانون1370 و بند­هاي ب وپ ماده­ي 290 قانون مصوب 1392)؛ ضابطه‌ي دوم اين جنايت را مشخص مي‌كند؛ اين قيد به لحاظ عدم ارائه­ي تعريفي از آن از سوي مقنن در اصطلاح حقوقدانان به صور مختلفي تفسير و تعبير مي‌شود، نكته­ي مهم اينجاست كه اين ضابطه در مواردي با موارد قتل با استعمال وسيله ادغام مي­شود و باعث ابهاماتي مي­شود تا جايي كه عده­اي كار نوعاً كشنده را همان آلت قتاله مي­دانند. رويه قضايي صرف "استفاده از آلت قتاله" را صرف­نظر از موضع اصابت، حساس بودن و نبودن موضع براي تحقق قتل عمد كافي مي­داند. ما براين باوريم كه اين دو قيد يعني"كار نوعاً كشنده" و "آلت قتاله" دو مفهوم جداي ازهم مي­باشند بدين معنا كه آلت قتاله آلتي است كه در قتل از آن استفاده مي­شود و مفهوم خاصي در قتل ندارد و فقط بايد براي اثبات قتل و وسيله­اي كه با آن قتل ارتكاب يافته است، به آن نگريست. در اين مقاله بر آن هستيم كه تا حدودي به ابهامات و اشكالاتي كه در مورد اين ظابطه و تمييز آن از آلت مورد استعمال در قتل وجود دارد بپردازيم. اين تحقيق بصورت كتابخانه­اي- اسنادي انجام شده كه ابتدا با توجه به موضوع به منبع­يابي در رابطه با موضوع پرداختيم و سپس با گرد­آوري منابع به مطالعه در اين زمينه پرداختيم.

no abstract