كليدواژه :
تفسير قرآن , وجوب قرائت , قرائت ميسور , قرائت روزانه
چكيده فارسي :
قرائت قرآن از بدو نزول، مورد تأكيد خود قرآن بوده و با عناوين متعدد، مؤمنان را بدان متوجه كرده و پس از نزول نيز تا كنون مدّنظر مفسران و فقهاي فريقين در مذاهب اسلامي بوده است. ليكن در اين جستار، قرائت قرآن به طور مطلق و يا در حال نماز مدّنظر نيست، بلكه آنچه در اينجا مطرح است، حكم قرائت قرآن بيرون از حالت نماز است كه بيشتر فقيهان و مفسران به استحباب قرائت نظر دارند.
به نظر نگارنده، حكم مستفاد از آيه بر اساس مباني فقهي و تفسيري، وجوب قرائت است؛ بدين‌معنا كه مكلفان افزون بر وظيفۀ قرائت مكرر حمد و سوره در نماز، وظيفه ديگري نيز به عنوان قرائت واجب قرآن دارند كه مسئله اصلي اين پژوهش است. اين مسئله با روش نقلي ـ تحليلي و با استفاده مصادر قرآني و روايي مورد بررسي قرار مي‌گيرد (روش پژوهش) تا حكم واقعيِ قرائت قرآن استنباط گردد و گامي در رفع مهجوريت قرآن برداشته شود (انگيزه پژوهش). آنگاه پس از حصول اين نتيجه بايد به قرائت قرآن بيرون از نماز به ميزان روزانه حداقل 50 آيه، به عنوان يك عبادت مستقل واجب نگريست كه اين مقدار با اتكا به روايات به دست مي‌آيد؛ ضمن اينكه احكام متفرع بر آن نيز مورد كنكاش قرار مي‌گيرد (داده پژوهش). همه اين امور، از فرايند منطقيِ استنباط احكام از آيات فقهي حاصل مي‌شود.
چكيده لاتين :
the recitation (Qira'at) of the Qur'an from the beginning of the revelation has been emphasized by the Qur'an itself, and the Qur'an has attracted (gotten) the attention of believers with various titles to it. After the revelation, the commentators and jurists of both religions (Shia and Sunni) have been considered in Islamic religions. However, what is mentioned here is not the absolute recitation (Qira'at) of the Qur'an or the recitation (Qira'at) of the Qur'an in prayer (aṣ-ṣalāh), but what is important is the ruling on reciting the Qur'an outside of the state of prayer, which most jurists and commentators consider it as a recommendation, but in the author’s opinion, based on the jurisprudential and interpretive principles, the ruling used in the verse is obligatory for recitation (Qira'at). This means that those who are obliged (the mukallafs, obligators) to recite the Qur'an, in addition to the frequent (repetitive) recitation of al-Fātiḥah (the Opening or Praise Chapter) and the other chapter (Surah) or part of the Surah in prayer (aṣ-ṣalāh), have another duty as obligatory recitation. (The main issue of the research). After obtaining this conclusion; in this case, the recitation (Qira'at) of the Qur'an which is outside of prayer (aṣ-ṣalāh) should be considered as an obligatory independent worship, and by relying on the narrations at least fifty verses per day must be recited and in addition, the branched rulings which are based on it, should be also considered. (Research Information) All of this is due to the logical process of inferring rulings from jurisprudential verses.
