تبيين حدود و شمول به كارگيري كودكان در درگيري هاي مسلحانه از منظر حقوق بين الملل

به‌كارگيري كودكان در درگيري‌هاي مسلحانه، متاثر از عوامل متعددي چون غيربين‌المللي شدن درگيري‌هاي مسلحانه و جنگ‌افزارهاي در دسترس و نوين، بيش‌از‌پيش پيچيده شده و رو به افزايش است. حقوق بين‌الملل از زمان كنوانسيون‌هاي ژنو (ماده 3 مشترك) در راستاي حمايت از كودكان در برابر به‌كارگيري آنها در مخاصمات مسلحانه دست به‌كار شده است؛ اما توسعه گسسته اين حمايت‌ها تحت شاخه‌هاي مختلف حقوق بين‌الملل موجب شده است تا پيچيدگي‌ها و بعضا شكاف‌هايي در مفاهيم حقوقي مربوطه بروز يابد. هدف از اين تحقيق، تبيين گسست‌ها و پيچيدگي‌هاي حقوقي ياد‌شده و حتي‌المقدور انسجام‌بخشي به آنهاست. سوال تحقيق عبارت است از اينكه بر اساس منابع حقوق بين‌الملل بشردوستانه، حقوق بشر و حقوق كيفري بين‌المللي، دايره شمول و ابهامات تعاريف واژه‌هايي چون كودك، درگيري و مخاصمه مسلحانه، به‌كارگيري و مشاركت كودك در درگيري‌هاي مسلحانه، به‌كارگيري و مشاركت مستقيم / غيرمستقيم و داوطلبانه/ اجباري، درگيري‌هاي مسلحانه بين‌المللي در تمايز با غيربين‌المللي و داخلي چيست؟ پاسخ به اين سوال با روش تحقيق مطالعات كتابخانه‌اي و اسنادي صورت گرفته است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه ابهامات و گسست‌هاي تعريف «مشاركت كودك در مخاصمات»، آنها را آسيب‌پذيرتر كرده است. در اين راستا، ارتقاي حداقل سن حمايتي به هجده سال، حذف شروط محدودكننده حمايت‌ها همانند نياز به مستقيم بودن يا فعال بودن مشاركت كودك در مخاصمه، و رفع ابهامات موجود در تعاريف و تمايزات كه موجب تفسير به راي و اتخاذ رفتارهاي دوگانه دولت‌ها و گروه‌هاي مسلح غيردولتي در قبال درگيري‌هاي مسلحانه مشابه شده است توصيه مي‌گردد.