رابطه تاب‌آوري و اميد با افسردگي در سالمندان ساكن شهر خرم‌آباد

Relationship between resilience and hope with depression in the elderly residing in Khorramabad

سابقه و هدف: امروزه افســردگي از شايع‌ترين اختلالات رواني و معضل قوي در زندگي سالمندان است. از عوامل مقابله‌گر با افسردگي در سالمندان مسئله اميد و تاب‌آوري در آنان است كه نقش مهمي‌ در مقابله با تنيدگي‌ها و تهديدهاي زندگي ‌و آثار نامطلوب آن دارد؛ بنابراين ‌مطالعه حاضر با هدف تعيين رابطه تاب‌آوري واميد با ميزان افسردگي در سالمندان صورت گرفت. مواد و روش‌ها: تحقيق حاضر يك مطالعه توصيفي و از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري شامل همه‌ي سالمندان شهر خرم‌آباد در سال 1398 بود. حجم نمونه 357 نفر تعيين شد و انتخاب نمونه‌ها با استفاده از روش ‌نمونه‌گيري ‌تصادفي‌ خوشه‌اي ‌چندمرحله‌اي انجام گرفت. مقياس جمع‌آوري داده‌ها شامل پرسشنامه‌هاي افسردگي سالمندان برينك و همكاران، پرسشنامه اميدواري ميلر و تاب‌آوري كونور و ديويدسون بود. داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون‌ و تحليل رگرسيون هم‌زمان به‌منظور تعيين توان نقش پيش‌پراكندگي تاب‌آوري و اميد در ميزان افسردگي سالمندان در نسخه 21 نرم‌افزار spss تحليل شدند. يافته‌ها: طبق يافته‌ها شركت‌كنندگان در محدوده‌ي سني 93-60 سال بوده و از مجموع 357 سالمند شركت‌كننده در مطالعه، 148 نفر مرد و 171 نفر زن بودند. تعداد 65 نفر همسرانشان در قيد حيات نبودند. همچنين 252 نفر با همسر يا خانواده خود زندگي مي‌كردند. نتايج اين مطالعه نشان داد، بين تاب‌آوري و افسردگي (0/48=β) و همچنين بين اميد و افسردگي (0/71= β) در سالمندان، همبستگي منفي و معنادار وجود دارد (0/001> p). بدين معني كه تاب‌آوري و اميد توان پيش‌بيني افسردگي در سالمندان را دارند و روي هم 51 درصد واريانس افسردگي را پيش‌بيني مي‌كنند. نتيجه‌گيري: با توجه به اينكه بين تاب‌آوري و اميد با ميزان افسردگي در سالمندان رابطه معكوس وجود دارد، تدوين مداخله‌هاي مناسب براي افزايش اين دو مؤلفه مهم در سالمندي ضروري به نظر مي‌رسد.

BACKGROUND an‎d OBJECTIVE: Today, depression is one of the most common mental disorders and a strong problem in the life of the elderly. One of the coping factors with depression in the elderly is the issue of hope and resilience in them, which plays an important role in coping with stress and life threats and its adverse effects. Therefore, the present study was conducted to determine the relationship between resilience and hope with depression in the elderly. METHODS: The present study was a descriptive and correlational study. The statistical population included all the elderly in Khorramabad in 2019. The sample size of 357 cases was selected using multi-stage cluster random sampling. The data collection scale included the Depression Inventory of the Elderly of Brink et al. Miller Hope Questionnaire and Connor-Davidson Resilience Questionnaire. Data were analyzed using Pearson correlation test and simultaneous regression analysis to determine the predictive role of resilience and hope in the rate of depression in the elderly through SPSS 21. FINDINGS: According to the findings, the participants were in the age range of 60-93 years and of the 357 elderly participants in the study, 148 and 171 cases were male were female, respectively. The spouses of 65 of old adults were not alive. Moreover, 252 people lived with their spouse or family. The results of this study showed that there was a negative and significant correlation between resilience and depression (β= 0.48) and between hope and depression (β=0.71) in the elderly (p<0.001). This means that resilience and hope can predict depression in the elderly and together predict 51% of the variance of depression. CONCLUSION: Considering that there is an inverse relationship between resilience and hope with the rate of depression in the elderly, the development of appropriate interventions to increase these two important components in old age seems necessary.