عنوان مقاله :
كلام شيعه دوازده امامي
عنوان به زبان ديگر :
The Kalam of Twelver Shi'ism
پديد آورندگان :
اشميتكه، زابينه , پورجوادي، رضا , غريبي، ابوالفضل
كليدواژه :
شيعيان اثنا عشري , نصيرالدين طوسي , كلام شيعه دوازده امامي , كلام , فلسفه ابن سينا , تشيع دوازده امامي , حلّه , سلسله صفويه , كلام
چكيده فارسي :
اين مقاله به بررسي كلام شيعه دوازده امامي از دوره ايلخاني در قرن هفتم تا پايان دوره صفوي در قرن دوازدهم مي‌پردازد. در بخش اول ابتدا به نقش نصير الدين طوسي پرداخته مي‌شود كه با وارد كردن مفاهيم ابن سينايي به مباحث كلامي، كلام شيعه دوازده امامي را متحول كرد، تحولي كه ابوحامد غزالي و فخرالدين رازي در ميان اشاعره پديد اوردند. پس از طوسي به متكلمان امامي توجه شده است. علامه حلي و پسرش فخر المحققين و علماي بحرين از جمله ابن سعادة بحراني، ميثم بحراني، علي ابن سليمان بحراني و در نهايت ابن ابي جمهور احسايي از جمله متكلماني هستند كه آثار و آرايشان بررسي شده است. اين مقاله در بخش دوم به دوره صفوي مي پردازد. تلفيق كلام و فلسفه در آثار برخي متكلمان اين دوره، نقش منابع حديثي در جهت گيري هاي كلامي، روي آوري برخي از علماي اين دوره به كلام امامي متقدم و تلاش مخالفان كلام براي تثبيت خود به عنوان نمايندگان رسمي شيعه دوازده امامي از جمله مسائلي است كه در اين فصل مطرح شده است.
چكيده لاتين :
This article examines the Shiite theology of the Twelver Shi'ism from the Ilkhani period in the seventh century to the end of the Safavid period in the twelfth century. In the first part, the role of Naṣir al-Din al-Țūsi is discussed, who, by introducing Ibn Sinā's philosophical concepts into theological discussions, transformed the Shiite theology of the Twelver Shi'ism, a change that Abū Ḥāmid al-Ghazāli and Fakhruddin Rāzi brought about among the Ash'arites. After Țūsi, attention has been paid to Imami theologians. ‘Allāma ḤillĪ and his son Fakhr al-Muhaqiqin and Bahraini scholars including Ibn Sa’ādah Baḥrāni, Meysam Baḥrāni, Ali Ibn Sulaymān Baḥrāni and finally Ibn Abi Jumhūr Aḥsāi are among the theologians whose works and Ideas have been studied. The second part pf this article deals with the Safavid period. The combination of theology and philosophy in the works of some theologians of this period, the role of hadith sources in theological orientations, the conversion of some scholars of this period to the earlier Imami theology and the efforts of the opponents of theology to establish themselves as official representatives of the Twelver Shiites are among the issues discussed in this chapter.
