اثربخشي بهزيستي درماني بر شاخص بهزيستي رواني، خوشبيني و اميد در مردان ايراني وابسته به مت آمفتامين در فاز پرهيز از مصرف، يك كارآزمايي باليني تصادفي

Effectiveness of Well-being therapy on Psychological well-being index, Optimist and Life expectancy in Iranian Methamphetamine-dependent Men in abstinence phase, a randomized clinical trial

زمينه و هدف بهزيستي درماني يكي از درمان هاي نوين در عرصه روانشناسي مثبت گرا مي باشد كه از درمان شناختي رفتاري نشات گرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي بهزيستي درماني بر شاخص بهزيستي رواني، خوشبيني و اميد در مردان ايراني وابسته به مت آمفتامين در فاز پرهيز از مصرف انجام شد. روش كار در يك مطالعه تجربي تك سايت در قالب كارآزمايي باليني تصادفي با گروه كنترل و پيش آزمون و پس آزمون پنجاه (50=N) مرد (سنين 38-18 با ميانگين سني: 26.6) در فاز پرهيز از مصرف مت آمفتامين از بين مددجويان بستري در كمپ اقامتي شهركرج با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و با استفاده از نرم افزار اكسل آفيس به طور تصادفي به دو گروه آزمايشي (25=n) و كنترل (25=n) تخصيص داده شدند. گروه آزمايش به مدت 12 جلسه هفتگي (هر جلسه 50 دقيقه) تحت درمان گروهي بهزيستي رايف قرار گرفت و گروه كنترل صرفا درمان هاي روتين مركز را دريافت نمود. سپس، دو گروه در دو نوبت پيش آزمون و پس آزمون توسط پرسشنامه هاي بهزيستي روانشناختي ريف (ميزان پاسخ دهي=96%) ، خوشبيني شي ير و كارور (ميزان پاسخ دهي=94%) و اميد اشنايدر(ميزان پاسخ دهي=91%) مورد ارزيابي قرار گرفتند. از شركت كنندگان دو بار در هفته تست ادرار با آستانه مفروض سي صد نانوگرم در ميلي ليتر به منظور احراز اطمينان از پايبندي به پرهيز از مصرف به عمل آمد. داده ها توسط آزمون هاي پارامتريك تي و تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتيجه گيري يافته هاي اين پژوهش ضمن تاييد پيشينه پژوهشي مبني بر كارامدي درمان هاي مثبت گرا به عنوان مولفه اي اثربخش در فرايند بهبود و پرهيز از مصرف مواد، مي تواند در ارزيابي، طرح ريزي مداخلات درماني و مسير پژوهش هاي آتي در مصرف كنندگان مت آمفتامين سودمند باشد.

Wellbeing therapy is one of the new therapies in the field of positive psychology that originated from cognitive behavioral therapy. The present study was conducted with the aim of examining the effectiveness of well-being-therapy on Psychological well-being, optimist and life expectancy in Iranian Methamphetamine-dependent Men in abstinence phase. Methods Fifty (N = 50) males (ages 18-38 with mean: 26.6) among patients who referred to Addiction Treatment Center (stimulants) in Karaj were selected by purposive sampling method and were assigned randomly into experimental (25 individuals) and control (25 individuals) groups by office software. Experimental group was treated with Ryffchr('39')s Well-being therapy for 12 weekly sessions (50 min each session) and control group received only routine center treatments. Then, the two groups were evaluated in pre-test and post-test by Ryffchr('39')s Psychological Well-being Questionnaire (Response Rate = 96%), shiererchr('39')s optimist Questionnaire (Response Rate = 94%) and snyderchr('39')s hope Questionnaire (Response Rate = 91%) Were. Participants were given a urine test twice a week at a given threshold of 300 ng/ml to ensure adherence to abstinence. Data were analyzed by t-test and analysis of covariance (ANCOVA). Results The results showed that well-being therapy had a significant effect on improving psychological well-being with 24.3 confidence interval (31.85-16.75), optimism with 19.71 confidence interval (24.74-14.68) and hope with 17.02 confidence interval (22.48-11.56) (all p’s< 0/01). Conclusion The results of this study, while confirming the research background of the efficacy of positive therapies as an effective component in the process of recovery and avoidance of substance use, can be used in the evaluation, planning of therapeutic interventions and future research pathway in amphetamine users.