پديد آورندگان :
عابدي، زهرا دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن، رودهن، ايران , مجتبايي، مينا دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن، رودهن، ايران - گروه روان شناسي , باقري، نسرين دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن، رودهن، ايران - گروه روان شناسي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: ازجمله نشانه‌هاي شايع‌تر روان شناختي آشفته‌ساز در دوران بارداري اضطراب اس ت. هدف پژوهش حاضر تعيين نقش ميانجيگر تحمل ابهام در رابطهٔ بين راهبردهاي مقابله‌اي با اضطراب بارداري بود.
روش بررسي: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعهٔ آماري پژوهش حاضر را زنان باردار شكم اول مراجعه‌كننده به مراكز درماني سازمان تأمين اجتماعي در استان تهران در سه‌ماههٔ چهارم سال 1396 و سه‌ماههٔ اول سال 1397 تشكيل دادند. تعداد نمونه براساس فرمول كرامر 384 نفر برآورد شد كه به‌روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامهٔ اضطراب مرتبط با بارداري (وندربرگ بارگ، 1989) و مقياس تحمل ابهام (مك‌لين، 2009) و پرسش‌نامهٔ سبك‌هاي مقابله (فولكمن و لازاروس، 1980) بود. براي تحليل داده‌ها از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري و نرم‌افزار ايموس و بيشينهٔ برآورد احتمال و نيز سطح معناداري 0٫05 استفاده شد.
يافته‌ها: در پژوهش حاضر ضريب مسير كل بين مقابلهٔ هيجان‌مدارانه و اضطراب بارداري مثبت و معنادار (0٫001>p، 0٫311=β) بوده و ضريب مسير كل بين مقابلهٔ مسئله‌مدارانه و اضطراب بارداري منفي و معنادار (0٫027=p، 0٫149-=β) به‌دست آمد. همچنين ضريب مسير مستقيم بين تحمل ابهام و اضطراب بارداري منفي و معنادار (0٫001>p، 0٫261-=β) بوده و ضريب مسير غيرمستقيم بين مقابلهٔ مسئله‌مدارانه و اضطراب بارداري منفي و معنادار (0٫001>p، 0٫089-=β) محاسبه شد.
نتيجه‌گيري: هر چقدر ميزان استفادهٔ اين زنان باردار از سبك مقابله‌اي مسئله‌مدار بيشتر شود به‌همان ميزان ابهام و نگراني از موقعيت‌هاي پيش‌بيني‌ناپذير در آينده در آنان كاهش مي‌يابد و درنهايت اضطراب كمتري را تجربه مي‌كنند.
چكيده لاتين :
Background & Objectives: There is a high incidence of distressing psychological symptoms, including anxiety in pregnancy. The present study aimed to determine the mediating role of the tolerance of ambiguity in the relationship between coping strategies and pregnancy anxiety.
Methods: This was a descriptive correlational study. The statistical population of the study consisted of pregnant women referring to the health
centers of the Social Security Organization of Tehran Province, Iran, in the fourth quarter of 2017 and the first quarter of 2018. The sample size
was calculated as 384, according to the Cramer formula. The study participants were selected by a multistage cluster sampling technique. The
study tools included the Pregnancy-Related Anxiety Questionnaire (Van den Bergh, 1989), the Tolerance of Ambiguity Measure (Mc Lain,
2009), and Coping Styles Questionnaire (Folkman & Lazarus, 1980). To analyze the obtained data, structural equation modeling, and Maximum
Likelihood Estimation (MLE) were applied in AMOS. The significance level was set at 0.05.
Results: In this study, the total path coefficient between emotional-focused coping and pregnancy anxiety was positive and significant (p<0.001, β=0.311). Additionally, the total path coefficient between problem-focused coping and pregnancy anxiety was negative and significant (p =0.027,
β=-0.149). The direct path coefficient between the tolerance of ambiguity and pregnancy anxiety was negative and significant (p<0.001, β=- 0.261). The indirect path coefficient between problem-focused coping and pregnancy anxiety was negative and significant (p<0.001, β=-0.089).
Conclusion: The greater use of the problem-focused coping style in pregnant women reduced the level of ambiguity and concern about unpredictable future situations in them. Eventually, they experienced less anxiety.
