عنوان مقاله :
تأثير آموزش سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت بر شادكامي سالمندان
عنوان به زبان ديگر :
The Effect of Health Promoting Lifestyle Training on Elderly Happiness
پديد آورندگان :
كريمي، هنگامه دانشگاه علوم پزشكي بابل - دانشكده پرستاري و مامايي رامسر - گروه پرستاري داخلي- جراحي، بابل، ايران. , ترابي چافجيري، راضيه دانشگاه علوم پزشكي بابل - پژوهشكده سلامت - مركز تحقيقات مراقبتهاي پرستاري، بابل، ايران , سام، شيما دانشگاه علوم پزشكي بابل - دانشكده بهداشت - گروه بهداشت عمومي، بابل، ايران , شيرينكام، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي بابل - دانشكده پرستاري و مامايي رامسر - گروه پرستاري سامت جامعه، بابل، ايران
كليدواژه :
سالمند , آموزش , شادكامي , ارتقاء سلامت , سبك زندگي
چكيده فارسي :
مقدمه: سالمندي با تغييرات اجتماعي و روانشناختي همراه است كه منجر به شيوع بيشتر بيماري و ناتواني و كاهش ميزان شادكامي درسالمندان مي‌شود. ازآنجاكه سلامت و شادكامي با يكديگر در ارتباط هستند، اين پژوهش باهدف تعيين تأثير آموزش سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت بر شادكامي سالمندان انجام شد.
روش: اين كار‌آزمايي باليني در 72 سالمند كانون بازنشستگان آموزش و پرورش، تأمين اجتماعي و مراكز بهداشتي-درماني شهرستان رامسر در سال 1396 انجام شد. نمونه‌گيري به‌روش تصادفي ساده انجام و نمونه‌ها با تخصيص تصادفي در دو گروه آزمون و كنترل قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌هاي مشخصات جمعيت شناختي، شادكامي آكسفورد، فعاليت‌هاي روزانه زندگي و مقياس آزمون كوتاه شناختي جمع‌آوري شدند. پرسشنامه شادكامي آكسفورد در دو مرحله قبل و سه ماه بعد از مداخله، تكميل گرديد. مداخله به‌صورت برگزاري هشت جلسه آموزش چهره به چهره، در مدت چهار هفته انجام گرفت. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 18 و آزمون‌هاي توصيفي و تحليلي با سطح معني‌داري 05/0 استفاده شد.
يافته‌ها: ميانگين نمره‌ي كل شادكامي در گروه آزمون قبل از مداخله 46/4±16/40 و بعد از مداخله 95/4± 36/48 و در گروه كنترل قبل از مداخله 75/2±52/38 و بعد از مداخله 37/4± 55/37 بود. نتايج آزمون تي زوجي نشان‌دهنده اختلاف آماري معني‌دار در ميانگين نمره‌ي كل اين متغير قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون (001/0> (P و عدم وجود اختلاف آماري معني‌دار در گروه كنترل مي‌باشد (2/0= P).
نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج اين پژوهش از آموزش سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت، به‌عنوان يك استراتژي كارآمد و مقرون‌به‌صرفه در راستاي افزايش ميزان شادكامي سالمندان مي‌توان بهره گرفت.
چكيده لاتين :
Introduction: Ageing is associated with many social and psychological changes that may lead to
increase disease and disability, and reduce the level of happiness in older adults. Since health and
happiness are related, and little research has been done on this issue, this study aimed to determine
the effect of health promoting lifestyle training on elderly happiness.
Method: This randomized clinical trial was conducted in 2017 on 72 individuals from the retiree
associations of the Department of Education, Department of Social Security, and Health Centers
in Ramsar. Sampling was done randomly with random allocation in two groups: experimental and
control. Data was collected with demographic questionnaires, Oxford Happiness Inventory (OHI),
Activity of Daily Living (ADL) and Abbreviated Mental Test (AMT). The OHI were completed
before and after the intervention. Face-to-face training was held for four weeks. Data analysis was
performed with the use of SPSS 18 as well as descriptive and analytic tests with a significance level
of 0.05.
Results: The mean score for healthy lifestyles and happiness before and after training intervention in
the experimental group was 40.16±4.46 and 48.36±4.95, while in the control group it was 38.52±2.75
and 37.55±4.37, respectively. The results of the paired t test showed a significant difference in the
mean score of both variables before and after the intervention in the experimental group (P<0.001).
There was no significant difference in the control group (P=0.02).
Conclusions: According to the results, health promoting lifestyle training can be used as an easy and
affordable solution to increase happiness in the elderly.
عنوان نشريه :
سالمندشناسي
