تقابل ارزش هاي ديني در گفتمان حسيني و يزيدي

A Conflict of Religious Values in the Discourses of Imam al-Husayn v. Yazid

سه خرده گفتمان در عرصه اجتماعي جامعه مرتبط با صدر اسلام شكل گرفت: گفتمان «ولايت»، «خلافت» و «سلطنت» كه هر سه لباس اسلام را به تن داشته و در تلاش بودند تا با نزديك كردن ارزش هاي اسلامي (دال هاي شناور اسلامي) به دال مركزي گفتمان خويش، ذهنيت جمعي اجتماع را به دست آورند. طبعا هر يك از اين سه گفتمان براي وصول به اين مهم، ناچار به تعريف ارزش هاي اسلامي منطبق با دال مركزي گفتمان خويش بودند. همچنان كه جابه جايي معروف و منكر در جامعه، ناشي از تعريفي است از اين دو كه معروف را منكر جلوه داده و منكر را معروف. از آن جا كه گفتمان پيامبر اسلام، «ولايت» بوده است: «إنما وليكم الله و رسوله »(مائده، 55)؛ نوشتار پيش رو به دنبال پاسخ به اين سوال اصلي است كه: «گفتمان ولايت چه تعريفي از ارزش هاي اسلامي ارائه داده است؛ كه بوسيله عده اي پذيرفته نشد و منجر به توليد دو گفتمان خلافت و سلطنت گرديد؟». براي پاسخ به اين سوال، تخاصم گفتمان ولايي حسين بن علي(ع) و گفتمان سلطنتي يزيد به عنوان مطالعه موردي، تحت بررسي قرار خواهد گرفت.

The early Islamic history witnessed formation of three sub-discourses in the realm of social life. They were framed within the frameworks of Divine vicegerency "wilayah", caliphate and kingdom, where all of them tried to get as close to the Islamic center for obtaining the public mentality and acceptance. To achieve this aim, they had to redefine the major Islamic values according to their own favorite central frameworks. Hence, in certain cases the place of inviting people to accomplish the good was transposed with that of prohibiting people from committing the abominable. Since the framework developed and introduced by the Prophet Muhammad was based on the Divine vicegerency "wilayah", such a framework was not accepted by some people, while others accepted it with alacrity, an experience that led to caliphate and kingdom. To study it in full, the discourses of Imam al-Husayn, based on the Divine vicegerency "wilayah" are contrasted with the kingdom-based discourses of Yazid.