چكيده فارسي :
برخي از مسائل به‌قدري داراي اهميت هستند كه بايد در هر فرصتي درباره آنها سخن گفت؛ به همين جهت، رسول‌خدا(ص( در سخنراني‌هاي خود آيه‌‌اي را كه مربوط به كنترل زبان و سنجيده سخن گفتن است، تكرار مي‌نمود. سهل بن سعد ساعدى مي‌گويد: هرگز نشد كه رسول‌خدا(ص) بر اين منبر بنشيند و آيه «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِيداً» را تلاوت نكند! نقش زبان در سعادت و شقاوت انسان، به‌گونه‌اي است كه جا دارد به صورت مكرر و از زواياي گوناگون به بحث درباره آن پرداخت. يكي از بزرگ‌ترين گناهان و آسيب‌هاي زبان، تندخويي و بداخلاقي است. اگر چه بداخلاقي با غير از زبان نيز صورت مي‌گيرد، ولي غالباً توسط اين عضو كوچك بدن محقق مي‌شود؛ عضوي كه حجمي اندك دارد، ولي ابزار جرم‌هايي بزرگ است! در اين گفتار در پي آنيم كه به پيامدهاي گوناگون اين رذيله بزرگ اخلاقي بپردازيم و تبعات ناگوار آن را در دنيا، برزخ و قيامت يادآور شويم.
