شيوع افسردگي در سالمندان در ايران: مرور نظام مند و متاآناليز

Prevalence of depression among Iranian elderly: A Systematic review and Meta-analysis

مقدمه: افسردگي يك مشكل شايع در دوران سالمندي است كه مي­تواند سلامت يك سالمند را در معرض خطر قرار دهد. بنابراين، اين مطالعه با هدف تعيين شيوع افسردگي در سالمندان ايراني انجام شد. روش كار: اين پژوهش با روش مطالعه مرور نظام­مند و فراتحليل در بازه زماني فروردين و ارديبهشت 1399 انجام شد. كليه مقالات مرتبط با شيوع افسردگي در سالمندان ايراني منتشر شده در 6 پايگاه داده­اي و موتور جستجوگر Google Scholar تا پايان ارديبهشت سال 1399 جستجو و ارزشيابي كيفيتي شدند. در اين مطالعه، ناهمگني مطالعات با استفاده از شاخص I2 و احتمال سوگيري در انتشار توسط آزمون Egger و مدل متارگرسيون براي ارزيابي متغيرهاي مظنون به ناهمگوني در سطح معناداري 05/0 بررسي شد. در نهايت، تعداد 30 مقاله با نرم افزار CMA تحليل شدند. يافته‌ها: بر مبناي مدل تصادفي، شيوع افسردگي در سالمندان در ايران برابر با 15درصد (5/20-8/10 درصد: حدود اطمينان 95%) بدست آمد. بيشترين شيوع در شهر خرم آباد در سال 1392 برابر با 1/82 درصد (1/89-5/71 درصد: حدود اطمينان 95%) و كمترين شيوع در خوي در سال 1395 برابر با 03/0 درصد (9/1-01/0 درصد: حدود اطمينان 95%) محاسبه شد. بين حجم نمونه، سال و شيوع افسردگي در سالمندان ايراني رابطه معناداري وجود داشت (05/0P<). نتيجه گيري: شيوع افسردگي در بيش از يك دهم از سالمندان ايراني رخ مي­دهد. افزايش شيوع افسردگي در سالمندان در كشور، علاوه بر تحميل هزينه، نتايج منفي براي آن­ها نيز به دنبال دارد. بنابراين، سياستگذاران و مديران نظام سلامت بايد اقدامات جدي براي كاهش آن بكار گيرند.

Introduction: Depression is a common problem in old age that can endanger the health of an elderly person. The aim of this study was to determine the prevalence of depression Methods: This study was performed using a systematic literature review and meta-analysis in April and May 2020. Six electronic databases and one search engines were searched and evaluated on the prevalence of depression in Iranian elderly until the end of May 2020. Heterogeneity of study was checked using I2 index and the possibility of publication bias by Egger test and Meta regression for assessment of variables suspected of heterogeneity at significance level of 0.05. Finally 30 empirical studies were reviewed using CMA. Results: Based on the random model, the prevalence of depression in Iranian elderly was 15% (95% confidence interval, 10.8% - 20.5%). The highest prevalence was recorded in Koram Abad in 2013, 82.1% (95% CI: 71.5%-89.1%) and the lowest prevalence was 0.03 %( 95% CI: 0.01%-1.9%) in Khoy in 2016. There was a significant relationship between sample size, year and prevalence of depression (P <0.05). Conclusions: The prevalence of depression occurs in more than one tenth of Iranian elderly. Increasing the prevalence of depression in the elderly in the country, in addition to imposing costs, also has negative consequences for patients. Therefore, health policy makers and managers must take serious actions to reduce it.