مروري بر تركيبات بازدارنده شعله براي رزين‌هاي اپوكسي

رزين‌هاي اپوكسي به‌دليل مقاومت عالي در برابر گرما، رطوبت و مواد شيميايي، استحكام كششي زياد، جمع‌شدگي كم حين پخت و پايداري ابعادي عالي، به‌طور گسترده به‌عنوان مواد كپسولي‌كننده در صنايع الكتريكي و الكترونيكي، حمل‌و‌نقل، پوشش‌ها، چسب‌ها و كامپوزيت‌هاي پيشرفته استفاده مي‌شوند. رزين‌هاي اپوكسي بسيار اشتعال‌پذيرند و اين ماهيت اشتعال‌پذيري، كاربرد آن‌ها را در زمينه‌هايي كه به بازدارندگي زياد در برابر شعله نياز باشد، به‌طور جدي محدود مي‌كند. براي غلبه بر اين مسئله چالش‌برانگيز، چند راهكار مانند استفاده از بازدارنده‌هاي شعله بر پايه هالوژن، تركيبات آلي فسفر (نظير آمونيوم پلي‌فسفات و ملامين پلي‌فسفات)، تركيبات معدني (نظير آلومينيم تري‌هيدرات و منيزيم هيدروكسيد)، بازدارنده‌هاي شعله بر پايه نيتروژن و سيليكون، بازدارنده‌هاي متورم‌شونده و نانوذرات پيشنهاد شده است. اغلب تركيبات فسفردار به‌عنوان جايگزين‌هايي براي تركيبات هالوژن‌دارشده در رزين‎هاي اپوكسي بازدارنده شعله به‌كار گرفته مي‌شوند. از تركيبات فسفر متفاوتي به‌عنوان عوامل بازدارنده شعله به‌صورت افزودني يا مواد واكنشي استفاده مي‌شود. در مقايسه با عوامل افزودني براي بازدارندگي شعله، تركيبات آلي فسفر واكنشي در رزين‌هاي اپوكسي، كارايي بازدارندگي شعله عالي نشان مي‌دهند. اين تركيبات مي‌توانند به‌طور شيميايي، به‌عنوان بخشي از عامل پخت يا به‌كمك خود ساختار رزين‌هاي اپوكسي به پيكره شبكه منتقل شوند و ويژگي بازدارندگي ذاتي در برابر شعله را القا كنند. در اين مقاله، طبقه‌بندي بازدارنده‌هاي‌ شعله (بر پايه هالوژن، تركيبات آلي فسفر، مواد معدني، مواد بر پايه نيتروژن و سيليكون، بازدارنده‌هاي متورم‌شونده و نانوكامپوزيت‌ها)، چرخه سوختن پليمرها و كاربرد مواد بازدارنده شعله، به‌ويژه مواد بر پايه فسفر، براي رزين‌هاي اپوكسي مطالعه و مرور مي‌شوند. آزمون‌هاي مختلف ارزيابي بازدارندگي شعله نظير UL-94، شاخص حدي اكسيژن و گرماسنجي مخروطي نيز به‌اختصار شرح داده مي‌شوند.