چسب بر پايه پليمر سيلاني اصلاح‌شده: اثر روش‌هاي عمل‌آوري زيرلايه آلومينيمي و ضخامت لايه چسب بر دوام و استحكام اتصال چسب

فرضيه: چسب‌هاي درزگير بر پايه پليمر سيلاني اصلاح‌شده، به‌دليل كاربردهاي مختلف و قابليت مطلوب، سهم عمده‌اي از بازار مصرف را به خود اختصاص داده‌اند.روش‌ها: به‌منظور تعيين پارامترهاي بهينه فراوري، مراحل مختلف عمل‌آوري سطح زيرايند آلومينيمي شامل چربي‌زدايي، سمباده‌زني و اعمال آستري بررسي شد. در اين راستا، عملكرد چهار نوع چربي‌زدا و دو نوع آستري پايه سيلاني ارزيابي شدند. همچنين، ضخامت بهينه لايه چسب براي دست‌يابي به حداكثر استحكام اتصالات چسبي تعيين شد. اثر نوع محلول چربي‌زدا و آسترهاي پايه سيلاني بر استحكام چسبندگي چسب درزگير، با آزمون استحكام برشي هم‌پوشان ارزيابي شد. اثر ضخامت لايه چسب بر استحكام چسبندگي و چقرمگي شكست با آزمون‌هاي استحكام برشي هم‌پوشان و استحكام گسستگي بررسي شد. يافته‌ها: ضخامت بهينه لايه چسب، بر اساس نتايج استحكام برشي 0.5mm و بر اساس نتايج چقرمگي شكست 1.25mm تعيين شد. كاهش استحكام اتصال چسبي در ضخامت‌هاي بيشتر را مي‌توان به حبس حباب هوا در لايه چسب و اثر كمتر زيرايند نسبت داد. همچنين، حداقل الزامات عمل‌آوري سطح آلومينيم، چربي‌زدايي و سمباده‌زني سطح تعيين شد كه موجب تغيير نوع شكست از چسبي به هم‌چسبي شد. به‌كارگيري دو نوع آستري سيلاني داراي گروه اپوكسي، گليسيدوكسي‌پروپيل ‌تري‌متوكسي‌سيلان، (GPS) و گروه آمين، تري‌اتوكسي‌سيليل پروپيل آمين (APS)، بر بهبود دوام اتصال چسبي، حتي پس از گذشت 2500h پيرسازي چرخه‌اي مؤثر شناخته شد.