شكل‌شناسي و خواص الكتروشيميايي الكتروليت پليمري ژل‌مانند بر پايه آميخته PVDF-HFP/PEO

فرضيه: الكتروليت‌هاي پليمري ژل‌مانند (شبه‌جامد) در سال‌هاي اخير به‌عنوان جايگزين مناسب براي الكتروليت‌هاي مايع مورد توجه قرار گرفته‌اند. از سوي ديگر، مايعات يوني به‌طور چشمگيري رسانندگي يوني را در الكتروليت‌ها افزايش مي‌دهند. در اين پژوهش، الكتروليت‌هاي پليمري ژل‌مانند بر پايه آميخته پلي‌(وينيليدن فلوئوريد-co-هگزافلوئورو‌پروپيلن)-پلي(اتيلن اكسيد) (PVDFHFP/PEO) (براي كاربرد در سلول‌هاي خورشيدي رنگينه‌حساس) و مايعات يوني بر پايه ايميدازوليوم تهيه شدند. آميخته‌سازي اين دو پليمر مي‌تواند درجه بلورينگي را كاهش داده و تخلخل آميخته الكتروليتي را افزايش دهد و بدين ترتيب مقدار جذب و رسانندگي يوني الكتروليت بهبود مي‌يابد.روش‌ها: الكتروليت‌هاي آميخته پليمري در مجاورت يكي از مايعات يوني شامل 1-بوتيل3-متيل ايميدازوليوم يديد (BMII) يا 1-بوتيل3-متيل ايميدازوليوم تترافلوئورو بورات (BMIMBF4) با روش وارونگي فاز، در نسبت‌هاي مختلف آميخته تهيه شدند و خواص مختلف آن‌ها با گرماسنجي پويشي تفاضلي (DSC)، آزمون تخلخل‌سنجي جيوه، مقدار جذب الكتروليت و شكل‌شناسي به‌منظور بهينه‌كردن نسبت آميخته بررسي شد.يافته‌ها: نسبت 40/60w/w آميخته PVDF-HFP/PEO بيشترين مقدار تخلخل و جذب الكتروليت را نشان داد. نتايج بررسي بلورينگي با DSC آشكار كرد كه ارتباط مستقيمي ميان كاهش درصد بلورينگي دو جزء پليمري و بهبود رسانندگي يوني آميخته الكتروليتي وجود دارد. جذب الكتروليت با افزايش غلظت جزء PEO تا 40wt% به‌تدريج رشد يافت و به‌ترتيب براي BMIMBF4 و BMII به بيشينه مقدار 98.49 و %89.48 ‌رسيد. اما، پس از اين تركيب ‌درصد، كاهش جذب الكتروليت ديده شد كه ويژگي نامطلوب براي نمونه‌هاي توليدشده است. رسانندگي يوني در تركيب ‌درصد يادشده به‌ترتيب 2.07 و 1.78mS/cm براي الكتروليت‌‌هاي PVDF-HFP/PEO/BMIMBF4 و PVDF-HFP/PEO/BMII بوده است.