سنتز كاتاليزگرهاي بر پايه كروم و بررسي حلال‌هاي مختلف بر شكل‌شناسي و عوامل ساختاري كاتاليزگر در پليمرشدن اتيلن

فرضيه: تخلخل كاتاليزگرهاي كروم بر پايه سيليكا از موضوع‌هاي مهمي است كه در صنايع پتروشيمي به‌دليل فعاليت زياد كاتاليزگري مورد توجه پژوهشگران دانشگاه و صنايع قرار گرفته است. يكي از مهم‌ترين عواملي كه موجب تقويت ساختار هيدروژل مي‌شود، عمليات پيرسازي بوده كه در اين مطالعه بررسي شده است. با انجام فرايند پيرش روي هيدروژل سيليكايي اوليه اندازه ذرات اوليه بزرگ‌تر شده و مساحت سطح نيز كاهش مي‌يابد. در ادامه، با انجام فرايند خشك‌كردن، به‌دليل نيروي مويينگي حجم حفره‌ها نيز كاهش مي‌يابد. با تغيير حلال از آب به الكل‌ها و اتيل استات، حجم حفره نگه‌دارنده سيليكايي نيز افزايش پيدا مي‌كند. دليل اين موضوع كاهش كشش سطحي ميان ديواره سيليكا و آب موجود در حفره‌هاست.روش‌ها: در اين پژوهش، ساخت نگه‌دارنده سيليكايي با روش سلژل و عوامل مؤثر بر آن بررسي شد. همچنين، در مرحله خشك‌كردن به روش تقطير هم‌جوش از پنج حلال آب، 1پروپانول، 2پروپانول، 1بوتانول و اتيل استات استفاده شد. براي شناسايي نگه‌دارنده‌هاي سيليكايي آزمون‌هاي FTIR، وSEM و BET به‌كارگرفته شدند.يافته‌ها: اثر حلال‌هاي آلي بر حجم ‌حفره‌ها بررسي شد، به‌طوري كه تمام هيدروژل‌ها در شرايط يكسان سنتز شدند و در مرحله خشك‌كردن به روش تقطير هم‌جوش از حلال‌هاي مختلف استفاده شد. استفاده از حلال‌هاي آلي متفاوت، تغييرات محسوسي را روي مساحت سطح ويژه نگه‌دارنده سيليكايي نشان نداد، اما موجب تغييرات محسوسي در حجم ‌حفره نگه‌دارنده سيليكايي شد. يافته‌ها نشان داد، شكل‌شناسي نگه‌دارنده سيليكايي در اثر تعويض حلال با استفاده از حلال‌هاي آلي بهبود يافت و بهترين شكل‌شناسي و ساختار بدون ترك با حلال اتيل استات گزارش شد. بيشترين فعاليت كاتاليزگري (80kgPE/gCr.h) در پليمرشدن دوغابي با نگه‌دارنده سيليكايي خشك‌شده با حلال اتيل استات به‌دست آمد.