مقايسه عملكرد حوضچه‌هاي آرامش با تجهيزات صلب ‏ و تجهيزات توري‌سنگي ‏

يكي از جمله روش هاي متداول براي استهلاك انرژي جنبشي جريان در پايين دست سازه هاي آبي در حوضچه هاي آرامش ، پرش هيدروليكي مي باشد . براي كاهش ابعاد حوضچه آرامش اقدام هايي مانند ساخت بلوك هاي مياني، پله هاي مثبت و منفي و آستانه انتهايي به منظور هدررفت بيشتر انرژي جنبشي جريان در محدوده پرش هيدروليكي و كاهش مشخصه هاي آن استفاده مي شود. در اين تحقيق پرش هيدروليكي در حوضچه آرامش به همراه بلوك هاي مياني و آستانه انتهايي برابر شرايط استاندارد حوضچه آرام ش USBR Ⅲبه صورت آزمايشگاهي بررسي شد. با اين تفاوت كه در اين پژوهش بلوك هاي مياني و آستانه انتهايي ، افزون بر حالت صلب، در حالت توريسنگي با درصد تخلخل هاي 30 ، 45 و 60 درصد نيز بررسي شد. نتايج بدست آمده نشان داد كه افزايش ميزان تخلخل بلوك هاي مياني و آستانه انتهايي با عث كاهش طول پرش هيدروليكي و عمق ثانويه مي شود. به طور يكه براي تخلخل 60 درصد بيشترين كاهش طول نسبي و عمق ثانويه نسبي به ترتيب به ميزان 5 / 12 و 2 / 12 درصد نسبت به حالت حوضچه آرامش استاندارد USBR Ⅲ رخ مي دهد. همچنين مشاهده شد كه هدررفت انرژي نسبي پرش هيدروليكي در حوضچه آرامش با كف صلب و تجهيزات متخلخل، با افزايش درصد تخلخل بلوك هاي مياني و آستانه روند افزايشي را طي مي كند و براي حوضچه آرامش با كف صلب و تجهيزات با تخلخل 60 درصد نسبت به شرايط استاندارد اُفت انرژي نسبي با 45 درصد افزايش همراه است .