تأثيراستهلاك انرژي ناشي از جت آب خروجي ازكف و انتهاي حوضچه آرامش بر طول پرش هيدروليكي

يكي از روش‌هاي معمول استهلاك انرژي در پايين‌ دست سدها، بهره جستن از پديده پرش هيدروليكي است. در اين مطالعه با هدف كاهش طول پرش هيدروليكي با استفاده از جت آب، چند مدل شكاف در سرريز و حوضچه آرامش جهت خروج جت آب ايجاد شده است كه شامل ايجاد شكاف در بدنه سرريز، شكاف در كف حوضچه آرامش و قرار گيري شكاف در انتهاي حوضچه آرامش مي باشد. اين شكاف ها در پنچ فاصله ( چسبيده به سرريز) ، 20 ، 40 ، 60 و 80 درصد طول پرش هيدروليكي حالت شاهد در نظر گرفته شده اند. آزمايشات در دبي‌هاي 16،12،8 ليتر بر ثانيه و با سطح مقطع ثابت جت صورت گرفته است. نتايج نشان داد كه ايجاد جت در انتهاي حوضچه آرامش در مقايسه با ديگر مدل‌ها، بيشترين تأثير را در كاهش طول پرش هيدروليكي داشته به طوريكه در دبي ماكزيمم و حالت جت چسبيده به سرريز طول پرش را بين 80 تا 88 درصد نسبت به حالت بدون جت كاهش داده است. همچنين استفاده از جت باعث كاهش تراز سطح آب بالادست سرريز شده، به طوريكه در دبي ماكزيمم تراز آب بالادست حدود 5.7 درصد كاهش يافته است.