بررسي تطبيقي حضوروكيل در محاكم ايران و مصر

درنظام حقوقي همه كشورها داشتن وكيل يكي از ابتدائي ترين حقوق اشخاص در پروسه دعاوي و مناقشات آنها در مراجع قضائي است، مي توان گفت در ماهيت داشتن وكيل همه كشورها متفق القول هستند ولي شكل به كارگيري، نحوه حضور وكلا يا شرايط و حدود اختيارات آنها در دادگاهها درهر نظام دادرسي متفاوت و برگرفته از قانون آيين دادرسي يا قوانين خاص رسيدگي آنها مي باشد. در اين مقاله به بررسي تطبيقي وكالت در محاكم ايران و مصر پرداخته و شرايط و نحوه حضور در دعاوي مختلف و حدود و اختيارات و صلاحيت وكلا را بيان كرده ايم تفاوت هايي در نوع وكالت وكيل در دادكاه بدوي و اعلام وكالت و چگونگي احراز وكالت در حقوق مصر با ايران وجود دارد حقوق مصر حضور دو نوع وكيل را در دادگاه بدوي مي پذيرد ( وكيل در دعاوي و وكيل در حضوركه هر كدام داراي حوزه اختيارات تعريف شده اي است ) ولي در حقوق ايران تنها يك نوع وكيل در جريان دادرسي داريم هر چند ممكن است آن وكيل از نوع اتفاقي يا وكيل رسمي دادگستري يا نماينده حقوقي باشد؛در حقوق مصر درجه بندي براي وكلا وجودداردوهروكيل بايد بر مبناي صلاحيت تعريف شده در محكمه با درجه بالاترحاضر شود ؛ولي در حقوق ايران تنها كارآموزان وكالت جهت شركت در محاكم مختلف (به لحاظ درجه ) محدوديتهايي دارند وبايد برابر صلاحيت قانوني در رسيدگي حضور پيدا كنند.برخي تفاوتهاچه بلحاظ شكلي وچه ماهوي در دو نظام حقوقي ديده مي شود كه بعضي از آنها در صورت اعمال در ديگري به عنوان يك مكمل مي تواند در قانون كشور مقابل ضعف موجود را برطرف نمايد در حوزه هاي متفاوت هر دو نظام داراي نقاط قوت وضعف هستند كه بررسي تطبيقي اين امكان را فراهم مي كند تا قانونگذاران با استفاده از اين بررسي واطلاع از نكات مثبت موجود به وضع قواعد و رفع نواقص قانون خودبپردازند.