نقش شعائر ديني در همبستگي جهان اسلام

فاقد عنوان لاتين

امروزه و در شرايطي كه دشمنان اسلام از هر فرصتي براي اختلاف‌افكني در ميان مسلمانان استفاده مي­كنند، همگرايي و اتحاد جوامع اسلامي ضرورتي دوچندان يافته است و لازم است كه هر مسلمانِ معتقد و علاقمند به عزت مؤمنين، به آن توجه كند و در راه تحقق اتحاد مسلمانان بكوشد. يكي از اقدامات مؤثر در اين زمينه شناسايي نمادهاي وحدت­بخش ملل مسلمان و اتخاذ سازوكارهاي بهره‌گيري هرچه بهتر و بيشتر از آن‌ها براي تقويت اتحاد و همگرايي ميان پيروان مذاهب اسلامي است. ترديدي نيست كه اين رويكرد ضمن قطع دست دشمنان از كشورهاي اسلامي، زمينه‌ساز عزّت و سربلندي مسلمانان، در سايه شكوفايي دوباره فرهنگ و تمدن اسلامي خواهد شد. در اين ميان، آن دسته از شعائر ديني كه در قالب برپايي اجتماعات بزرگ انجام مي‌شود، راهكاري مدبرانه است كه از همان ابتدا، همبستگيِ پرشكوه مسلمان را به نمايش گذاشته است. اينك نيز مي‌توان از ظرفيت بالاي شعائري مانند مراسم حج، نماز جمعه، نماز جماعت و راهپيمايي پرشور اربعين حسيني بهره برد تا مسلمانان ـ از هر مذهب و نحله‌اي كه هستند ـ به‌رغم خواست قدرت­هاي استكباري، در رفع گرفتاري‌هاي هم بكوشند و به جاي تعصبات قومي، مذهبي، نژادي و ملي، به امت اسلام بينديشند و مصداق اين كلام نوراني رسول گرامي اسلام باشند: مَثَلُ المُؤْمِنينَ في تَوَادِّهِمْ وتَرَاحُمِهِمْ وَتَعَاطُفِهِمْ، مَثَلُ الجَسَدِ إِذَا اشْتَكَى مِنْهُ عُضْوٌ تَدَاعَى لَهُ سَائِرُ الجَسَدِ بِالسَّهَرِ والحُمَّى:[1] مَثَل مؤمنان در پيوند و دوستي و محبت و رحمت به هم [و اهميت دادن به سرنوشت يكديگر]، مَثَل يك پيكر زنده است كه اگر جزئي از آن به درد آيد، ساير اجزايش، با بيداري و رنج با آن همدردي مي‌كنند. و چرا چنين نباشد، درحالي‌كه عوامل وحدت‌بخش ميان مسلمين فراوانند و «وحدت اسلامي» ريشه در مباني و اصولي چون اصل توحيد، اصل نبوت، اصل معاد و كليات احكام شرعي دارد كه بر پايه آن‌ها، همگرايي و اتحاد مسلمين در عصر رسول اكرم(ص) در حد اعلاي خود ظهور يافت و هنوز هم مي‌توان به احياي آن اميدوار بود.

فاقد چكيده لاتين