اثر بخشي مداخله ذهن آگاهي بر بازداري پاسخ در كودكان با علايم نقص توجه/بيش‌فعالي

The Effectiveness of Mindfulness Intervention on Response Inhibition in Children With Attention Deficit/Hyperactivity Disorders

مقدمه: نارسايي در بازداري پاسخ آسيبي اساسي در اختلال نقص توجه/بيش‌فعالي بوده و به‌عنوان هسته اصلي از هم پاشيدگي فرايندهاي پردازشي در كاركردهاي اجرايي اين اختلال محسوب مي‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي مداخله ذهن آگاهي بر بازداري پاسخ در كودكان با علايم نقص توجه/بيش‌فعالي انجام شد. مواد و روش‌ها: اين پژوهش از نوع مطالعات نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون –پس‌آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان پسر مشغول تحصيل در مدارس دوره متوسطه اول شهر ماكو در سال تحصيلي 98- 97 بود. از اين جامعه، نمونه‌اي به حجم 24 نفر به روش نمونه‌گيري هدفمند با استفاده از پرسشنامه علائم مرضي كودكان (CPRS-48) انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. آزمون برو/نرو (Go/No Go) در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون بر روي شركت‌كنندگان اجرا شد. تجزيه و‌تحليل داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس چند متغيري انجام شد. يافته‌ها: تحليل داده‌ها نشان داد كه مداخله ذهن آگاهي منجر به تفاوت معنا‌دار بين گروه‌ها در بازداري پاسخ به ميزان 64 درصد و در مؤلفه‌هاي آن شامل خطاي ارائه 39 درصد، خطاي حذف 44 درصد و زمان واكنش 46 درصد شده است. نتيجه‌گيري: مداخله ذهن آگاهي راهبرد مناسبي براي بهبود بازداري پاسخ در كودكان با علايم نقص توجه/بيش‌فعالي است و مي‌توان از آن به‌عنوان يك شيوه مداخله‌اي موثر استفاده نمود.

Introduction: Failure in response inhibition has been the underlying impairment is attention deficit/ hyperactivity disorder and cons titute the core of the disruption of processing processes in the executive functions of this disorder. The purpose of this s tudy was to determine the effectiveness of mindfulness intervention on response inhibition in children with attention deficit/hyperactivity disorders. Materials and Methods: The present s tudy is a semi-experimental s tudy with pretes t-pos ttes t and control group design. The s tatis tical population of the s tudy included all male s tudents s tudying in the secondary schools of Maku city in the academic year 2018-2019. From this population, a sample of 24 people was selected by purposeful sampling method using Conner’s parent rating scale (CPRS-48) and were randomly divided into two experimental and control groups. The GO/NO-GO tes ts was performed on the participants in two s tages pre-tes t and pos t-tes t. Data analysis was performed using covariance analysis. Results: Data analysis showed that mindfulness intervention led to a significant difference between groups in response inhibition of 64% and its components including omission error 39%, commision error 44% and reaction time 46%. Conclusion: Mindfulness intervention is a suitable strategy to improve response inhibition in children with attention deficit/ hyperactivity disorder and can be used as an effective intervention