بررسي تطبيقي قرارداد نفتي ipc و قرارداد هاي ساير كشور

با گذشت زمان،نه تنها كشورهاي در حال توسعه،بلكه كشورهاي توسعه يافته نيز،در مسير پيرفت‌ اقتصادي با مسايل تازه‌يي روبه‌رو مي‌شوند كه راه حل آنها،تنها با ابزارهاي نظري و عملي نو ميسر است. به دليل اهميت نفت كه يك منبع حياتي است قراردادهاي منعقده نفتي نيز از اهميت خاصي بر خوردار است، اينكه اكثر قرارداد هاي نفتي جنبه بين المللي دارد لذا اين قرار دادها بويژه با توجه به تحولات سياسي و اقتصادي در جهان درخور تغييرات و دگرگوني‌هايي بوده است كه هر كدام از جنبه هاي خاصي حائز اهميت و مطالعه مي باشديكي‌ از جديدترين و مؤثرترين ابزارهاي اقتصادي، سرمايه‌گذاري خارجي و بهره برداري در امور نفتي است كه گذشته از تأمين سرمايه،عامل‌ تعيين كننده نرخ رشد اقتصادي براي آينده نيز به شمار مي‌آيد. در نگاهي كلي مشاهده مي گردد كليه قرار دادهاي بين المللي نفتي ايران در دو دسته اصلي تقسيم بندي و جاي مي گيرند. دسته اول موسوم به قرار دادهاي“ مشاركت در توليد Production Shairing ” مي‌باشند كه تا قبل از پيروزي انقلاب اسلامي در ايران منعقد مي گرديده است و دسته ديگر از قرار دادها كه پس از استقرار جمهوري اسلامي ايران با تشكيل وزارت نفت و به منظور حفظ، توسعه و بهره برداري ذخاير نفت و گاز انعقاد يافته كه اينگونه از قرار دادهاي نفت و گاز عمدتاً در قالب قرار دادهاي خريد خدمات پيمانكاري بوده است ايران نيز به عنوان يك كشور در حال توسعه و يكي از توليدكنندگان مهم نفت جهان براي تـداوم رشد اقتصادي خود نيازمند جذب سرمايه خارجي است. و نيز در كشورهاي ديگر با تكيه بر قرادادهاي نوين و تضمين سود شركتها توانسته در زمينه جذب سرمايه و سرمايه گذاري در بخش خارجي موفقيتهاي بدست آورد.در اين مقاله كه به صورت تحلليلي كتابخانه اي انجام شده بعد از بررسي قراردادهاي نفتي و شرايط آن به اين نتيجه دست خواهيم يافت كه تامين مالي آن بخش از دانش مالي است كه روشهاي مختلف را جهت جذب نقدينگي با بهترين ساختار و كمترين هزينه سرمايه، ابداع و يا مورد كنكاش قرار مي دهد.