تأثير خود گفتاري آموزشي بر يادگيري حركتي دانش‌ آموزان پسر ده‌ ساله با اختلال بيش‌ فعالي

Instructional Self-Talk on Motor Learning in Children with Attention-Deficit Hyperactivity Disorder

زمينه و هدف: خودگفتاري از راهبردها و تكنيك‌هاي شناختي بسيار معروف‌ است كه به‌شكل گسترده‌اي براي بهبود عملكرد و يادگيري حركتي توسط افراد استفاده مي‌شود. هدف از اين تحقيق بررسي تأثير خودگفتاري آموزشي بر اجرا و يادگيري مهارت پرتاب از بالاي شانه با دست غيربرتر در دانش‌آموزان پسر ده سال با اختلال بيش‌فعالي بود. روش‌بررسي: روش پژوهش حاضر نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون و يادداري با گروه گواه بود. جامعهٔ آماري اين پژوهش را تمامي دانش‌آموزان پسر با اختلال بيش‌فعالي مقطع ابتدايي مدارس استثنايي شهر تبريز در سال تحصيلي 97-1396 تشكيل دادند. از بين آن‌ها، 40 دانش‌آموز مبتلا به اختلال بيش‌فعالي با ميانگين سني 0٫819±10٫20 به‌روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شده و سپس به‌صورت تصادفي در دو گروه 20نفري (گروه خودگفتاري آموزشي و گروه گواه) قرار گرفتند. مرحلهٔ اكتساب متشكل از پنج جلسه و هر جلسه شش بلوك ده‌تايي پرتاب از بالاي شانه بود. يك‌روز بعد از آزمون اكتساب آزمون يادداري با ده كوشش اجرا شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي تي‌مستقل و تحليل واريانس با اندازه‌هاي تكراري با استفاده از نرم‌افزار SPSS و در سطح معناداري 0٫05 تجزيه ‌وتحليل شدند. يافته‌ها: نتايج آزمون آماري نشان داد كه گروه خودگفتاري آموزشي در مرحلهٔ اكتساب پيشرفت دارد و تفاوت معناداري بين گروه‌ها در پس‌آزمون مشاهده مي‌شود كه نتايج به‌نفع گروه خودگفتاري آموزشي بوده است(0٫034=p). در مرحلهٔ يادداري نيز تفاوت معناداري بين نمرات پرتاب دو گروه وجود داشته و گروه خودگفتاري آموزشي داراي نمرات بهتري درمقايسه با گروه گواه بوده است(0٫042=p). نتيجه‌گيري: باتوجه به يافته‌هاي پژوهش مي‌توان نتيجه‌گيري كرد خودگفتاري آموزشي در يادگيري مهارت‌هاي حركتي كودكان با اختلال بيش‌فعالي تأثير دارد و مي‌توان از اين آموزش به‌عنوان روش مداخله‌اي مؤثر استفاده برد.

Background & Objectives: Children with Attention–Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) may have difficulty performing motor skills due to the lack of motor function and physical fitness. Therefore, it is necessary to investigate methods on improving the motor function in ADHD children. Psychological variables are among the most crucial factors affecting the performance of athletes and students in sports and schools. One of these variables is instructional self–talk. Self– talk is one of the most prominent cognitive strategies, i.e., widely used to improve performance and learning. The present study aimed to investigate the effect of instructional self–talk on the performance and learning of the skill of overarm throwing in ten–year–old male students with ADHD. Methods: The statistical population of this study consisted of all 10–year–old male students with ADHD in Tabriz City, Iran. The samples were studying at the elementary schools of Tabriz in the 2017–2018 academic year. In total, 40 male students aged 10 years with ADHD (mean±SD age: 10.20±0.819 years) who were unfamiliar with the task of overarm throwing participated in this study. The study participants were randomly divided into the instructional self–talk (n=20) and control (n=20) groups. The study's purpose was to throw a tennis ball from overarm with the non–superior hand. In the acquisition phase, the study subjects were continuously trained on 5 sessions for 5 days (6 blocks of 10 attempts per session), and the next day, they performed a retention test with ten attempts were conducted. To investigate the data normality, the Shapiro–Wilk test was used. Independent Samples t–test was used for pretest–posttest and retention tests for inter–group comparisons. Finally, repeated– measures Analysis of Variance (ANOVA) as applied to test the effects of the training program in both groups. Results: The obtained results indicated that instructional self–talk was developed at the acquisition stage, and there was a significant difference between the groups in this respect. In the retention phase, there was a significant difference between the two groups, and this advantage was in favor of the instructional self–talk group (p<0.05). Conclusion: The achieved results highlighted the effectiveness of instructional self–talk on the motor learning of decade–old students with ADHD. Thus, it is suggested that educators and athletic instructors use self–talk instructional techniques to facilitate learning to learn and retention throwing skills.