مقايسۀ اثربخشي آموزش ذهني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر نشخوار فكري و نگراني در افراد داراي بدريخت انگاري بدني

Comparison of the Effectiveness of Mental Training and Treatment Based on Acceptance and Commitment on Rumination and Worry in Subjects with Body Dysmorphic Disorder

مقدمه: اختلال بدريخت انگاري بدني جزء اختلالات شبه وسواس قرار دارد كه مشخصۀ آن نشخوار فكري و نگراني وسواس گونه فرد در خصوص نقصي خيالي در ظاهر است. امروزه رجوع چشمگير افراد مبتلا به اين اختلال به متخصصين پوست و زيبايي و جراحان پلاستيك، نشانه اي از دشواري در تشخيص و درمان هاي مناسب براي اين اختلال است. اين مطالعه با هدف مقايسۀ اثربخشي آموزش و درمان ذهني مبتني بر پذيرش و تعهد بر نشخوار و نگراني در افراد مبتلا به اختلال بدشكلي بدن در اهواز، ايران انجام شد. مواد و روش ها: طرح پژوهش، تجربي از نوع آزمايشي ميداني با پيش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه گواه و پيگيري بود. جامعۀ آماري شامل 280 نفر از افرادي بود كه در سال 1398 به خاطر مسئلۀ بدريخت انگاري به مراكز مشاوره شهر اهواز مراجعه كرده بودند. بر اساس حجم نمونه مطالعات با طرح پژوهش مشابه، تعداد 100 نفر از افراد فوق الذكر به روش داوطلبانه انتخاب شدند، سپس 45 نفركه از پرسشنامۀ اختلال بدشكلي بدن ربيعي و همكاران (1390) بالاترين نمره‌ها را كسب كردند، به روش نمونه‌گيري هدفمند به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل گمارده شدند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامۀ نشخوار فكري نولن هوكسما و مارو (1991) و پرسشنامه نگراني پنسيلوانيا (1990) بود. يافته ها: نتايج حاصل از تحليل كواريانس چندمتغيري نشان داد كه در مراحل پس آزمون و پيگيري، آموزش ذهني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر نشخوار فكري و نگراني اثربخش بودند. علاوه بر اين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بيشتر از آموزش ذهني بود. اما در مرحله پيگيري، بين اثربخشي دو مداخله بر نشخوار فكري و نگراني تفاوتي مشاهده نشد. نتيجه گيري: مي‌توان از آموزش ورزش ذهني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد براي كاهش نشخوار فكري و نگراني در اختلال بدريخت انگاري بدني استفاده نمود.

Introduction: Body dysmorphic disorder is one of the obsessive-compulsive disorders, which is characterized by rumination and obsessive worries about imaginary defects in appearance. Today, the significant referral of people with this disorder to dermatologis ts, cosmetologis ts, and plas tic surgeons is a sign of difficulties in diagnosis and appropriate treatments for this disorder. this s tudy aimed to compare the effectiveness of mental training and treatment based on acceptance and commitment on rumination and worry in people with body dysmorphic disorder in Ahvaz, Iran. Materials and Methods: The research design was experimental with pre–tes t/pos t-tes t, control group, and follow-up. The s tatis tical population included 280 individuals who had been referred to counseling centers in Ahvaz in 2019 due to body dysmorphic disorder. Based on the sample size of a similar research design, 100 subjects were selected voluntarily. Then 45 people who obtained the highes t scores from the Body Deformity Ques tionnaire of Rabiee et al. (2011) were selected by purposive sampling method and randomly assigned to two experimental and one control groups. Data were collected via implementing Nolen Hocsma and Morrow (1991) Rumination Ques tionnaire and the Pennsylvania Concern Ques tionnaire (1990). Results: The results of multivariate analysis of covariance showed that in the pos t-tes t and follow-up s tages, mental training and treatment based on acceptance and commitment were effective on rumination and worry. Furthermore, the efficacy of treatment based on acceptance and commitment was significantly greater than mental training. However, in the follow-up phase, no difference was observed between the effectiveness of the two interventions on rumination and worry. Conclusion: Mental training and acceptance and comm