چكيده فارسي :
مقدمه: كودكان و نوجوانان مبتلا به اختلال طيف اتيسم گروهي استثنايي از كودكان و نوجوانان هستند كه علائمي، مانند نقص در تعامل اجتماعي، روابط ضعيف بين فردي و ارتباط كلامي پيچيده و نيز رفتارها و حركات كليشه‌اي را از خود نشان مي‌دهند. به‌منظور بهبود نسبي اين اختلالات، استفاده از مداخلات حمايتي تسكيني، مانند هنر درماني و تئاتر درماني، در اروپا، ايالات‌متحده و كانادا معمول است. اين مطالعه با هدف بررسي اثربخشي تكنيك‌هاي تئاتر درماني در بهبود علائم در كودكان و نوجوانان مبتلا به اختلال طيف اتيسم انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعۀ آزمايشي با استفاده از طرح گروه پيش آزمون-پس آزمون انجام شد. جامعه آماري پژوهش شامل كليۀ كودكان و نوجوانان 8 تا 18 ساله مبتلا به اختلال طيف اتيسم بود كه به يك آموزشگاه توان‌بخشي در سعادت‌آباد تهران مراجعه كردند. از اين گروه، يك نمونۀ 10 نفره از طريق نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شد. همۀ آن‌ها از قبل آزمايش شده بودند و پس از استفاده از اين تكنيك‌ها، تحت پس‌آزمون قرار گرفتند. مقياس درجه‌بندي اتيسم گيليام-ويرايش اول (گارز-1) براي مطالعه استفاده شد. همچنين آزمون‌هاي t زوجي، آزمون t مستقل، و ضريب همبستگي پيرسون براي بررسي فرضيه‌ها استفاده شده اند. يافته‌ها: ميانگين متغير اختلال طيف اتيسم و مؤلفه‌هاي آن (رفتارهاي كليشه‌اي، ارتباط كلامي، تعاملات اجتماعي) در پيش‌آزمون و پس‌آزمون به طور معناداري متفاوت هستند. از ميان مولفه هاي متغير اختلال طيف اوتيسم، رفتارهاي كليشه اي، و تعاملات اجتماعي بين دختران و پسران به طور معناداري متفاوت بودند. در رفتارهاي كليشه اي و تعاملات اجتماعي، پسران و دختران به ترتيب در علائم اختلال طيف اوتيسم به طور معناداري بهبود بيشتري داشتند. در مولفه هاي تعاملات اجتماعي و ارتباط كلامي، دختران و پسران به ترتيب بيشترين ميانگين بهبود را داشتند. مقدار ضريب همبستگي متغير اختلال طيف اوتيسم و مولفه هاي آن با افزايش سن مثبت بود، كه نشان مي دهد تئاتر درماني و تكنيك هاي آن در سنين جوان تر نشانگان كودكان و نوجوانان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم را بهبود مي بخشند. نتيجه‌گيري: تكنيك‌هاي نمايش درماني مي‌توانند در بهبود علائم اختلال طيف اتيسم و افزايش مهارت‌هاي اجتماعي، ارتباط كلامي، و اصلاح رفتارهاي كليشه‌اي آن‌ها مؤثر باشند.
چكيده لاتين :
Introduction: Children and adolescents with autism spectrum disorder are an exceptional
group who exhibit symptoms, such as defects in social interaction, poor interpersonal
relationships, and complex verbal communication as well as s tereotyped behaviors
and movements. To partially improve these disorders, the use of palliative supportive
interventions, such as art therapy and theater therapy, is common in Europe, the United States,
and Canada. This s tudy aimed to inves tigate the effectiveness of drama therapy techniques
in improving symptoms in children and adolescents with an autism spectrum disorder.
Materials and Methods: This experimental s tudy was performed using a pre-tes t-pos
t-tes t group design, the s tudy population consis ted of all 8-18-year children and adolescents
with an autism spectrum disorder referred to a rehabilitation education school in Sa’adat
Abad, Tehran, Iran. Of this group, a sample of 10 people was selected through convenience
sampling. All of them were pre-tes ted and after applying the techniques, they underwent
pos t-tes ts. The Gilliam Autism Rating Scale-Firs t Edition (GARS-1) was used for the s
tudy. Furthermore, the paired-samples t-tes t, the independent t-tes t, and Pearson correlation
coefficient tes t were used to examine the hypotheses. Results: The mean of autism
spectrum disorder and its components (s tereotyped behaviors, verbal communication, social
interactions) in the pre-tes t and pos t-tes t are significantly different. Among the components
of variable autism spectrum disorder, s tereotyped behaviors, and social interactions among
boys and girls were significantly different. In s tereotyped behaviors and social interactions,
boys and girls had significantly more improvement in autism spectrum disorder symptoms,
respectively. In the components of social interactions and verbal communication, girls
and boys had the highes t mean improvement, respectively. The value of the correlation
coefficient of the variable autism spectrum disorder and its components with age was positive,
indicating that theater therapy and its techniques at younger ages improve the symptoms of
children and adolescents with an autism spectrum disorder. Conclusion: Drama therapy
techniques can be effective in improving the symptoms of autism spectrum disorder and
enhancing social skills, verbal communication, and modifying s tereotypical behaviors
