عنوان مقاله :
رابطه بين هوش معنوي و خودكارآمدي اجتماعي با شادكامي در دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد ساري
پديد آورندگان :
موسويان كجور، مهسا دانشگاه آزاد اسلامي واحد ساري - گروه روانشناسي، ساري، ايران , روحاني، فضيله دانشگاه آزاد اسلامي واحد ساري - گروه روانشناسي، ساري، ايران
كليدواژه :
هوش معنوي , خودكارآمدي اجتماعي , شادكامي , دانشجويان
چكيده فارسي :
هدف: شادكامي يكي از سازه‌هاي برگرفته از رويكرد روانشناسي مثبت‌نگر است كه بر بسياري از متغيرها تاثير مثبت مي‌گذارد. در نتيجه، هدف اين پژوهش تعيين رابطه بين هوش معنوي و خودكارآمدي اجتماعي با شادكامي در دانشجويان بود.
مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي از نوع همبستگي بود. جامعه پژوهش دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد ساري در سال تحصيلي 400-1399 در حدود 3000 نفر بودند. حجم نمونه بر اساس جدول كرجسي و مورگان 341 نفر برآورد كه با روش نمونه‌گيري طبقه‌اي با توجه به جنسيت انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه هوش معنوي كينگ (2008)، مقياس خودكارآمدي اجتماعي اسميت و بتز (2000) و پرسشنامه شادكامي آرگايل و همكاران (1989) بودند. داده‌ها با روش‌هاي ضرايب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه به شيوه همزمان در نرم‌افزار SPSS-22 تحليل شدند.
يافته‌ها: نتايج نشان داد كه هوش معنوي (414/0=r) و خودكارآمدي اجتماعي (544/0=r) با شادكامي دانشجويان رابطه مثبت و معني‌دار داشتند (001/0P<). همچنين، متغيرهاي هوش معنوي و خودكارآمدي اجتماعي به‌طورمعني‌داري توانستند 1/29 درصد از تغييرات شادكامي در دانشجويان را تبيين كنند (05/0P<).
نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان‌دهنده نقش موثر هوش معنوي و خودكارآمدي اجتماعي در تبيين شادكامي دانشجويان بود. بنابراين، جهت بهبود شادكامي آنان مي‌توان از طريق كارگاه‌هاي آموزشي ميزان هوش معنوي و خودكارآمدي اجتماعي آنها را ارتقاء بخشيد.
چكيده لاتين :
Purpose:Happiness is one of the constructs derived from the
positive psychology approach that has a positive effect on
many variables. As a result, the aim of this study was to
determine the relationship between spiritual intelligence and
social self-efficacy with happiness in students.
Materials and Methods: This study was a cross-sectional
from type of correlation. The research population was students
of the Islamic Azad University of Sari branch in the academic
years of 2020-21 about 3000 people. The sample size based on
Krejcie and Morgan table was estimated to be 341 people who
were selected by stratified sampling method according to
gender. The research instruments were the King spiritual
intelligence questionnaire (2008), Smith & Betz social selfefficacy
scale (2000) and Argyle et al happiness questionnaire
(1989). Data were analyzed by Pearson correlation
coefficients and multiple regression with stepwise method in
SPSS-22 software.
Findings: The results showed that spiritual intelligence
(r=0.414) and social self-efficacy (r=0.544) had a positive and
significant relationship with students' happiness (P<0.001).
Also, the variables of spiritual intelligence and social selfefficacy
were able to explain 29.1% of the happiness changes
in students (P<0.05).
Conclusion: The results of the present study indicated the
effective role of spiritual intelligence and social self-efficacy
in explaining students' happiness. Therefore, in order to
improve their happiness, can be improved their spiritual
intelligence and social self-efficacy through workshops..
عنوان نشريه :
سبك زندگي اسلامي با محوريت سلامت
