مباني فقهي وحقوقي نظام فرهنگي جمهوري اسلامي ايران

اهميت و جايگاه فرهنگ به عنوان زيربنا و ويترين تمام يك قوم وملتي نظام فرهنگي جمهوري اسلامي را هم شامل شده، در اين رساله صرفاً بر موضوع نظام فرهنگي جمهوري اسلامي از منظومه ي فكري معمار آن امام خميني متمركز شده و تلاش كرده ام با بهره گيري از مجموعه آثار و سخنراني هاي امام از سال 42 و مقام معظم رهبري وشهدا و..كه بر گرفته از فرهنگ علوي وفاطمي است. خطوط كلي نظام فرهنگي را استخراج و در وسع خويش تجزيه و تحليل كنم. وجوه اشتراك اين نظام با ديگر نظام ها در دوچيز است: فرهنگ: همه ي فرهنگ ها مبتني بر اعتقاد،نگرش وعاداتند وانسان محوري دومين وجه اشتراك اوست. اما افتراق آن فرهنگ جمهوري اسلامي تك است (علوي) وبدين جهت در قرآن نور تشبيه شده ونام صراط المستقيم گرفته و محوريت انسان در اين نظام برپايه اعتقاد توحيدي است. نظام هاي ديگر(غيرعلوي) فرهنگ هاي گوناگوني دارند و بدان علت ظلماتند ومتعدد. ويژگي هاي جمهوري اسلامي در دو مقوله منحصر به فرد است با ديگر نظام ها تفاوت ماهوي در نگرش،مسير وهدف دارد.گرچه پديده اي است به ظاهر غريب ونوظهور است اما ريشه در عميق ترين زمان ومكان دارد.باتوجه به آيات و روايات حتي ادعيه(زيارت وارث) ديده مي شود كه حسينGوارث علي ومحمد وموسي وعيسي،نوح و ابراهيم وآدم است و همه ي اين انبياء مسلمان بوده چون در قرآن بارها به ضوح گفته اندانا من المسلمين.حتي دشمناني چون فرعون كه حين جان دادن به مسلماني اعتراف كرده و غربت جمهوري اسلامي هم از ابتدا بوده (الاسلام بدا غريباً و سَيَعود كَما بَدا) اين نظام را هنگام تضاد با غير خودش هيچ غم واندوهي نيست كه (نَحنُ لَه حافِظُون) خدايش مي خواهد كه بماند كه او حافظ است.