تحليل تطبيقي سيماي الهي در احاديث توحيدي امام‌رضا و تورات از بُعد مكان و گزاره‌هاي مكان‌انگار

فاقد عنوان لاتين

سبك تطبيقي هر چند از پيشينه دراز دامني بهره‌مند نبوده، ولي در درك درست معارف، بسيار ارزشمند و كارآمد است؛ به‌ويژه اگر واكاوي اين شيوه، در عرصۀ معارفِ توحيدي دو دين باشد. از اين‌رو تحقيق فراروي كوشيد كه در گام اول، گزاره‌هاي سيماي الهي در اين بُعد را در احاديث توحيدي امام‌رضا و ظاهر تورات به روش كتابخانه‌اي گردآوري نمايد و در قدم بعدي، تحليلي از اين داده‌ها به دست دهد كه دو مورد از مهمترين نتايج آن، به روش توصيفي-تحليلي، عبارتنداز: اولاً احاديث توحيدي رضوي و گزاره‌هاي تورات در حيطه اين مسئله، از جامعه آماري بالايي بهره‌مند است كه مي‌توان به بيش از صد مورد در تورات بر مكان‌دار بودن خداوند و چهل حديث رضوي، در فرامكاني حضرت حق اشاره كرد. ثانياً تعاليم تورات در تشبيه خداوند به آفريده‌ها، مكان‌دار بودن خداوند و گزاره‌هاي مكان‌انگار، با معارف توحيدي امام‌رضا سراسر ناهمگون است؛ از آن‌رو كه تورات كنوني، قالب‌ريزي خدايي در دستور كارش قرار گرفته كه دست، پا، صورت، كمر، فراز، فرود، پيدايي و غيره دارد كه پذيرش آنان، به مكانداري خداوند منجر مي‌شود؛ حال آنكه در معارف رضوي، خداوند از اين موارد و از اصل تشبيه، مبرّي است.

فاقد چكيده لاتين