بررسي نسخ خطي لطايف نفيسيه و نقد و تحليل سبك شناسي آن ها

No Title

لطايف نفيسيه كتابي در مناقب اويس بن عامر مرادي، ملقب به اويس قرني، اثر احمد بن محمود اويسي، از جمله متون صوفيانه در قرن دوازدهم هجري قمري است كه به نثري بينابين نگارش يافته و علاوه بر شرح حال، مدح و مناقب اويس قرني، به سبب سادگي و ايجاز، مباحث عرفاني عميقي را در خود گنجانده است. مولف اين اثر را، در 1156ق، به نثر آميخته به نظم در يك ديباچه، 25 لطيفه و يك خاتمه تدوين كرده است. تاريخ تاليف آن را نويسنده در صفحه سوم كتاب، 1156 ه. ق عنوان مي كند. در اين اثر، آگاهي هاي ارزنده اي نيز درباره سلسله اويسيه آمده است. هدف از نگارش اين مقاله معرفي نسخه ها و تحليل سبك شناسي لطايف نفيسيه در فضايل اويسيه است. روش تحقيق تحليلي توصيفي و به صورت كتابخانه اي انجام شده و لطايف نفيسيه در سطوح زباني، نحوي و فكري مورد نقد سبك شناسانه قرار گرفته و سپس در سطح ادبي از جهت زيباشناسانه مورد نقد و ارزيابي قرار گرفته است. حاصل پژوهش نشان مي دهد كه نويسنده كتاب خود را بيشتر به تقليد از نويسندگان سلف خويش نوشته است و نمي توان او را صاحب سبك شخصي خاصي دانست، لذا اثر او همچون ديگر آثار ويژگي هاي سبكي همان دوره را دارا است و هيچ گونه خروج از نرم و هنجار را نمي توان در آن شاهد بود. با اين حال بسياري از ويژگي هاي فكري، زباني و ادبي در اين اثر مشهود است. بسامد بالاي واژه هاي عربي، تلفيق زبان عربي و فارسي و پيروي از نحو زبان عربي، از جمله ويژگي هاي سبكي اين كتاب به شمار مي رود.

No abstract