بررسي آموزش مهارت‌هاي تنظيم هيجاني بر سازگاري تحصيلي دانش‌ آموزان با اختلال يادگيري ويژه

Investigating Emotion Regulation Skills Training on Academic Adjustment in Students with Specific Learning Disabilities

زمينه و هدف: تنظيم هيجاني يكي از مهارت‌هاي مهم روان‌شناختي است كه نقش مهمي در كمك به سازگاري افراد با اختلال يادگيري ويژه ايفا مي‌كند. هدف كلي اين پژوهش تعيين اثربخشي آموزش مهارت‌هاي تنظيم هيجاني بر سازگاري تحصيلي دانش‌آموزان با اختلال يادگيري ويژه بود. روش‌بررسي: طرح پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. بدين‌منظور 40 نفر از دانش‌آموزان با اختلال يادگيري ويژه به‌روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شده و سپس به‌طور تصادفي به دو گروه 20‌نفره‌ٔ آزمايش و گواه تقسيم شدند. در هر دو گروه پرسش‌نامهٔ سازگاري سينها و سينگ (1998) به‌صورت مصاحبهٔ ساختارمند تكميل شد. به افراد گروه آزمايش در هشت جلسه آموزش مهارت‌هاي تنظيم هيجاني صورت گرفت. سپس از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. درنهايت اطلاعات جمع‌آوري‌شده به‌وسيلهٔ پرسش‌نامه با استفاده از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (تحليل كوواريانس) با نرم‌افزارSPSS نسخهٔ 22 تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: طبق تحليل آماري، ميانگين و انحراف معيار سازگاري تحصيلي گروه آزمايش از 3٫14±13٫1 در قبل از مداخله به 3٫12± 2٫3 در بعد از مداخله و در گروه گواه ميانگين از 3٫19±12٫2 در پيش‌آزمون به 3٫22±13٫1 در پس‌آزمون رسيد. به‌علاوه تحليل كوواريانس نشان داد كه برنامهٔ آموزشي مداخله‌اي مؤثر است (0٫001>p). نتيجه‌گيري: مداخلات آموزشي مهارت‌هاي تنظيم هيجاني مي‌تواند رويكرد درماني مؤثري درجهت بهبود سازگاري تحصيلي دانش‌آموزان با اختلال يادگيري ويژه باشد.

Background & Objectives: Emotional regulation refers to the ability to access strategies that allow individuals to reduce the intensity of the emotion when needed. In other words, being hurt by others must not be responded to with harsh physical actions or other ineffective reactions. The current research aimed to study the effects of emotion regulation skills training on academic adjustment in students with specific learning disabilities. Methods: This was a quasi–experimental study with a pretest–posttest and a control group design. The Adjustment Inventory for School Students (AISS) developed by Sinha and Singh (1998) was applied for data collection. Moreover, we used the training package of emotion regulation skills. The statistical population of the study included all students with specific learning disabilities in the fourth and fifth grades in Tabriz City, Iran. The sample consisted of 40 students (20 per experimental and control groups) who were selected through convenience sampling technique. The experimental group received the emotion regulation package training in eight 90–min sessions. Next, the posttest was performed. The coefficient of reliability of the Sinha and Singh compatibility scale was obtained as 0.95 by the split–half method and 0.93 by re–examination. Results: According to the statistical analysis, the mean and standard deviation of the academic adjustment of the experimental group changed from 13.1±3.14 before the intervention to 2.3±3.12 after intervention, and control group changed from 12.2±3.19 before the intervention to 13.1±3.22 after intervention, In addition, analysis of covariance showed that the intervention training program is effective (p<0.001). Conclusion: According to the present study findings, the program of training emotion regulation skills is effective in increasing the academic adjustment of students with a specific learning disability; thus, teaching these skills is required for this population.