بررسي و تحليل آموزه هاي عرفاني دعاي عرفه امام حسين(ع)

Mystical Teachings in the Arafah Supplication of Imam al-Husayn

عرفان و آموزه هاي عرفاني يكي از راه هاي تكامل انسان و معرفت خداوند و رسيدن به ساحت ملكوتي اوست. از آنجا كه كسب آموزه هاي عرفاني بايد از راه صحيح به دست آيد تا بتوان درستي و خلوص آن اعتماد پيدا كرد، براي شناخت وسايل و مراحل اين سير و سلوك عرفاني ضروري است به كتاب و سنت و صاحبان معرفت الهي يعني معصومان (ع) مراجعه شود. امام حسين (ع) در دعاي عرفه، مراحل سير و سلوك إلي الله را به خوبي در قالب دعا بيان فرموده اند كه مي توان با تحليل آن به آموزه هايي هدايت بخش دست يافت. اين جستار درصدد بوده است تا با روش توصيفي – تحليلي و بهره گيري از منابع مختلف لغوي و تفسيري و شروح مربوط به ادعيه، مهمترين آموزه هاي عرفاني دعاي عرفه را استخراج و تبيين نمايد و به اين نتيجه دست يافته است كه در دعاي عرفه به آموزه هاي عرفاني عملي خاصي مانند توبه، فقر، رضا، ايمان، يقين، توكل، اخلاص و معرفت و توحيد را مي توان دست يافت كه هر كدام بايد در مرحله اي خاص طي شود تا به مرحله بعدي رسيد. يعني ميان اين آموزه ها ترتيب و تقدم و تاخر وجود دارد.

Mysticism seeks to get closer to God. Since its teachings must be obtained in a proper way to pave the ground to reach God, it is essential to give rapt attention to the Arafah Supplicatiin of Imam al-Husayn. The present paper focuses on excerpts from this supplication such that the required mystical steps must be followed in a certain, effectual manner.