اثربخشي بازي درماني گروهي بر اميد، سازگاري و پاسخ به درد در كودكان مبتلا به سرطان

The effectiveness of group therapy games on hope, compatibility and response to pain in children with cancer

مقدمه و هدف سرطان امروزه يكي از شايع ترين بيماري هاي صعب العلاج در ميان كودكان است كه باعث ايجاد مشكلات روانشناختي در آنان شده است. هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي بازي درماني گروهي بر اميد، سازگاري و پاسخ به درد در كودكان مبتلا به سرطان بود. مواد و روش ها روش تحقيق نيمه تجربي و طرح تحقيق پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. تعداد 30 كودك 9 تا 12 ساله مبتلا به سرطان بصورت هدفمند انتخاب به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. براي گروه تجربي به مدت 2 ماه (10 جلسه) مداخله به شيوه بازي درماني گروهي اجرا شد. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل، پرسشنامه هاي اميد Snyder (Snyder’s Hope Scale)، پاسخ به درد كودكان (Pain Response Inventory) و سازگاري كودكان دخانچي بود. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل واريانس چندمتغيري (مانكوا) و تك متغيري (آنكوا) استفاده گرديد. يافته ها نتايج حاصل نشان داد كه كودكاني كه بازي درماني گروهي را دريافت كرده بودند با كودكان گروه كنترل در ميزان اميد و سازگاري تفاوت معني داري داشتند. بدين معني كه اميد و سازگاري كودكاني كه بازي درماني گروهي انجام داده بودند، بهبود يافته بود (05/0>p). نتيجه گيري بر اساس نتايج بدست آمده مي توان از روش بازي درماني گروهي براي بهبود اميد و سازگاري كودكان مبتلا به سرطان استفاده نمود. اميد عامل مهمي در افزايش مقاومت بدن در برابر بيماري هاست. افزايش اميد بر سازگاري و پاسخ به درد كودكان مبتلا به سرطان اثربخش است

Introduction and Objective cancer is one of the most common incurable diseases among children today, which has caused psychological problems in them. The aim of this study was to determine the effectiveness of group play therapy on hope, adaptation and pain response in children with cancer. Materials and Methods The experimental research method and pre-test and post-test research design were with control group. Thirty children aged 9 to 12 years with cancer were randomly selected into two experimental and control groups (15 people in each group). For the experimental group, the intervention was performed for 2 months (10 sessions) by group play therapy. The instruments used in this study included Snyder's Hope Scale (Snyder's Hope Scale), Pain Response Inventory and adjustment of Dokhanchi. In order to analyze the data, multivariate (MANCOVA) and single-variable (ANCOVA) analysis of variance was used. Results The results showed that children who received group play therapy were significantly different from children in the control group in terms of hope and adjustment. This means that the hope and adjustment of the children who played the treatment was improved (p <0.05). Conclusion Based on the obtained results, group play therapy can be used to improve the hope and adaptation of children with cancer. Hope is an important factor in increasing the body's resistance to disease. Increasing hope is effective in adapting and responding to the pain of children with cancer.