بررسي تاثير رفتار كارآفرينانه بر قصد ترك كارآفريني در كارخانه‌هاي نوآوري و مراكز رشد تهران

اين پژوهش به بررسي رفتاركارآفرينانه بر قصد ترك كارآفريني در كارخانه‌هاي نوآوري و مراكز رشد تهران مي‌پردازد. اين تحقيق را بر اساس چگونگي به دست آوردن داده‌هاي مورد نظر مي‌توان در زمره تحقيقات توصيفي به شمار آورد؛ و چون داده‌هاي مورد نظر از طريق نمونه گيري از جامعه، براي بررسي ويژگيهاي جامعه آماري جمع آوري مي‌شود، اين تحقيق از شاخه پيمايشي بوده كه به شيوه مقطعي صورت مي‌پذيرد. نتايجي كه از جامعه مورد مطالعه به دست مي‌آيد، مبناي توصيه و پيشنهادهايي براي كارآفرينان نوپا فعال در مراكز رشد و كارخانه‌هاي نوآوري و همچنين سياستگذاران حوزه كارآفريني مي‌تواند مورد استفاده قرار گيرد. لذا از اين جهت نيز اين تحقيق كاربردي محسوب مي‌شود. جامعه آماري در اين تحقيق، كليه كارآفرينان فعال در كارخانه‌هاي نوآوري و مراكز رشد مي‌باشند، كه تعداد آنها 342 نفر مي‌باشد. به منظور نمونه گيري، از روش نمونه گيري طبقه‌اي تصادفي استفاده مي‌شود. به منظور نمونه گيري از جدول كرجسي – مورگان استفاده مي‌شود. كه بر اساس اين جدول، تعداد نمونه برابر با 181 نفر مي‌باشد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها در اين پژوهش ابتدا در بخش اول از آمار توصيفي استفاده شده است. در بخش دوم نيز به منظور آزمون فرضيه ها و سوالات تحقيق از آزمون كولموگروف- اسميرنف، تحليل عاملي تأييدي و مدل يابي معادلات ساختاري براي آزمون فرضيات استفاده شد. با توجه به خروجي نرم افزار آموس در مدل ساختاري تحقيق، 40.3 درصد از متغير كارگرايي، 52.5 درصد از عدم لذت از كارآفريني و 44.6 از قصد ترك كارآفريني توسط متغيرهاي مستقل پيش بيني شده است.