ارائه مدل تربيت فرهنگي بر اساس آموزه‌هاي ديني نهج البلاغه

تربيت يكي از مباحث مورد توجه اديان و مكاتب مختلف در طول قرون و اعصار بوده است. تربيت ابعاد مختلفي را داراست كه يكي از مهمترين اين ابعاد، بعد تربيت فرهنگي است. براي تربيت فرهنگي نيز بهترين دوران، دوران كودكي است. زيرا اين دوران زمان و فرصتي بسيار مناسب براي انواع يادگيري‌هاي فرهنگي است و روند تغييرات فرهنگي در سال‌هاي كودكي از سرعت بيشتري برخوردار است. تحقيق حاضر با هدف واكاوي آموزه‌هاي فرهنگي نهج‌البلاغه و به منظور ارائه مدلي براي تربيت فرهنگي انجام شده است. اين مطالعه از نوع مطالعات كيفي بوده و روش اجراي آن، نظريه‌پردازي داده بنياد مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش عبارت از كليه خطبه‌ها، نامه‌ها و حكمت‌هاي نهج‌البلاغه مي‌باشد كه از ميان آن‌ها 30 خطبه، نامه و حكمت بر اساس نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شده و مورد تحليل محتوا قرار گرفتند. تجزيه و تحليل داده‌ها توسط رويكرد سيستماتيك (منظم) اجرا گرديد و مراحل 3 گانه كدگذاري انجام شد. در مرحله كدگذاري باز، 71 مقوله به دست آمد كه اين مفاهيم در مرحله كدگذاري محوري در 10 دسته طبقه‌بندي شدند. در مرحله كدگذاري انتخابي، طبقه اصلي يا محوري تحت عنوان ايمان به خدا و آخرت انتخاب شد و به عنوان مقوله كانوني، ارتباطش با ساير طبقات از جمله دوري از رذايل اخلاقي، پرورش فضايل اخلاقي، مردم‌داري و متعادل بودن مورد بررسي قرار گرفت. پس از اين مراحل و با استناد به يافته‌هاي پژوهش؛ مباني، اصول و روش‌هاي تربيت فرهنگي استخراج شده از آموزه‌هاي نهج‌البلاغه در قالب مدل پيشنهادي ارائه گرديد.