ارائه الگويي تفسيري/ساختاري از مضامين قراردادهاي روانكاوانه‌ي تعاملات فردي حسابرس با شركاء

هدف اين پژوهش ارائه الگويي تفسيري/ساختاري از مضامينِ قراردادهاي روانكاوانه‌ي تعاملات فردي حسابرس با شركاء بود. در اين پژوهش كه مبتني بر روش شناسي كيفي و كمي است، ابتدا 15 نفر از خبرگان دانشگاه در حوزه حسابداري و مالي در بخش فراتحليل و دلفي مشاركت داشتند تا مولفه‌ها و گزاره‌هاي قراردادهاي روانكاوانه‌ي تعاملات فردي حسابرس با شركاء را از ميان 56 پژوهش مشابه اوليه‌ي شناسايي و براساس تكنيك ارزيابي انتقادي آن‌ها را غربال نمايد تا ضمن شناسايي مولفه ها، گزاره‌هاي پژوهش در قالب چك ليست‌هاي امتيازي مدون گردند تا در گام دوم به منظور رسيدن به كفايت نظري مولفه و گزاره‌هاي شناسايي شده، از تحليل دلفي استفاده شود. در بخش كمي با مشاركت 21 نفر از شركاي حسابرسي كه از طريق نمونه‌گيري همگن-دردسترس انتخاب شده بودند، با استفاده از پرسشنامه‌هاي ماتريسي تلاش شد تا گزاره‌هاي شناسايي شده در طيفي از تاثيرگذارترين تا كم‌اثرترين مضامين گزاره‌اي لايه‌بندي شوند. نتايج در بخش تحليل كيفي از وجود 2 مولفه اصلي در قالب 11 مضمون گزاره‌اي نهايي مبتني بر كفايت نظري حكايت دارد و در بخش كمي مشخص شد تقويت اعتمادِمتقابل در ارتباطات بين شريك با حسابرس؛ تقويت فرهنگ اشتراك‌گذاري تجارب و دانش حسابرسان به منظور ارتقاي تعاملات اثربخش و تقويت باورهاي حسابرس نسبت به ضوابط و رويه‌هاي حرفه‌اي حسابرسي به عنوان تاثيرگذارترين مضامينِ قراردادهاي روانكاوانه‌ي تعاملات فردي حسابرس با شركاء تعيين گرديدند.