ارتباط ريسك و پذيرش نهاده هاي جديد در كشاورزي؛ مورد پژوهشي صيفي‌كاران استان كرمان

Risk Communication and Acceptance of New Inputs in Agriculture; Case Study of Saifi Karan of Kerman Province

توليدكنندگان محصولات كشاورزي در محيط و شرايطي نامطمئن نسبت به قيمت‌ها و عملكردها مجبور به تصميم‌گيري در خصوص تخصيص منابع و توليد محصولات قرار دارند. ممكن است ميزان مصرف نهاده‌ها و نوع نهاده‌ها (سنتي يا پيشرفته) در شرايط وجود ريسك، متفاوت از ميزان مصرف نهاده‌ها و نوع نهاده‌ها (سنتي يا پيشرفته) در شرايط اطمينان باشد. استفاده از نهاده‌هاي جديد علاوه بر قيمت ستانده‌ها و نهاده‌ها و سطح توليد، به عوامل مختلفي از قبيل واريانس قيمت‌ها، درجه ريسك‌گريزي و سهم نهايي نهاده‌ها بستگي دارد. در اين پژوهش، ارتباط تجربي بين ريسك و پذيرش نهاده‌هاي جديد در بين كشاورزان صيفي‌كار جنوب استان كرمان موردبررسي قرارگرفته است. داده‌هاي موردنياز اين پژوهش از طريق تكميل140 پرسشنامه توسط كشاورزان صيفي‌كار (خيار سبز، گوجه و سيب‌زميني) در سه شهرستان (جيرفت، عنبرآباد، كهنوج) در تابستان 1396 گردآوري‌شده است. استخراج‌شده است. براي تخمين و مقايسه‌ي نهاده‌هاي جديد و سنتي و تفاوت هزينه‌ي نهادها از روش گشتاور براي محاسبه واريانس، چولگي و كشيدگي و تابع هزينه ترانسلوگ استفاده‌شده است.

Agricultural producers are forced to make decisions about allocating resources and producing products in an environment uncertain to prices and practices. Percentage of inputs and inputs (traditional or advanced) in terms of risk may be different from inputs and type of inputs (traditional or advanced) in assured circumstances. The use of new inputs depends on factors such as price variance, degree of risk aversion and the final contribution of inputs, in addition to output and input prices and production levels. In this research, the empirical relationship between risk and acceptance of new inputs among farmers in south of Kerman province has been investigated. The data required by 140 questionnaires in three districts (Jiroft, Anbarabad, Kahnoj) from agricultural community Saifi Kar (greenhouse cucumber, tomatoes and potatoes), completed in the summer of 1396.