بررسي روندهاي تصادفي مشترك بين ارزش‌افزوده بخش كشاورزي ايران و شركاي عمده تجاري

يكي از هدف‌هاي اصلي هر كشور، تأمين مواد غذايي موردنياز جامعه است كه از طريق رشد در بخش كشاورزي قابل دستيابي است. در اين راستا، مطالعه‌ي حاضر تلاش كرده است؛ روندهاي تصادفي مشترك بين ارزش افزوده بخش كشاورزي ايران و كشورهاي طرف عمده‌ي تجاري، طي دوره‌ي زماني 2015-1967 را مورد بررسي قرار دهد. براي نيل به اين هدف؛ از روش گونزالو و گرنجر كه در چارچوب مدل هم جمعي چند متغيره‌ي يوهانس و يوسليوس مي‌باشد، استفاده شده است. نتايج تحليل روندهاي تصادفي مشترك نيز گوياي اين واقعيت است كه كليه‌ي كشورها واكنش شديدي نسبت به روندهاي ياد شده از خود نشان مي‌دهند اما كشور چين رهبري ارزش افزوده بخش كشاورزي را بر عهده دارد. بر اين اساس لازم است كه به منظور دستيابي به رشد مستمر در كشاورزي، دولت از طريق كاهش تعرفه بر واردات بخش كشاورزي و دادن يارانه به صادرات بخش كشاورزي، تجارت در بخش كشاورزي خود را با كشور چين گسترش دهد تا بخش كشاورزي داخلي از رشد ارزش افزوده بخش كشاورزي جهاني بهره‌مند گردد.

One of the main goals of each country is to provide the food needed by society, which can be achieved through growth in agriculture. In this regard, the present study has tried to investigate the common stochastic trends between the value added of the agricultural sector of Iran and its major partner trading in the period of 1967-2015. To achieve this aims, the Gonzalo and Granger method, which is used in the framework of the multivariate coherent model of Johansen and Juselius (1990), has been used. The results show that there is 2 Correction and two common stochastic trend of agricultural value added in the studied countries, which reflects the complete lack of long-term integration between this group of countries. . Accordingly, in order to achieve sustainable growth in agriculture, the government will expand its agricultural trade with China by reducing tariffs on agricultural imports and subsidizing agricultural exports, so that the domestic agricultural sector will grow from value-added agriculture to the global agricultural sector.