عنوان مقاله :
امام حسين(ع) مصداق آيه مودت از منظر روايات تفسيري اهل سنت
عنوان به زبان ديگر :
Imam al-Husayn as an Instance of the Application of the Verse of Cordiality in Sunni Tafsir Works
پديد آورندگان :
رجبي، كلثوم فاقد وابستگي
كليدواژه :
آيه مودت , ذوي القربي , اهل بيت , اهل سنت , روايات تفسيري , امام حسين(ع)
چكيده فارسي :
در اين مقاله تعيين مصاديق آيه مودت كه خداوند متعال، دوستي آنها را براي مسلمانان واجب گردانيده است، از طريق منابع روايي اهل سنت بحث و بررسي خواهد شد. بديهي است كه با روشن شدن مصاديق ذوي القربي از طريق روايات اهل سنت؛ از حيث علمي به حل مسيله تاريخي و قرآني ياري ميرساند و از حيث عملي نيز به وحدت بين مسلمين و تقريب مذهبي كمك ميكند، چون دوستي مصاديق ذوي القربي، موجب دلبستگي و متابعت از سخنان و سيره آنها ميگردد. روش تحقيق در اين مقاله روش نقلي، تاريخي و توصيفي و تحليلي است و طبق روايات تفسيري اهل سنت، اين نتيجه حاصل گرديد كه مصداق بارز «ذي القربي» درآيه مودت اهل بيت پيامبر(ص) و مشخصا حضرت علي(ع)، فاطمه زهرا(س)، امام حسن(ع) و امام حسين(ع) است.
چكيده لاتين :
The Holy Quran asserts that it is binding for all Muslims to manifest their noblest sense of cordiality (mawaddah) to the Ahl al-Bayt. Sunni tafsir works also shed light on this point, hence a step toward coming up with proximity with Shi`is. The present paper deals with this point as indicated in Sunni tafsir works in that the Ahl al-Bayt consists of the Prophet Muhammad, Imam `Ali, Fatimah al-Zahra, Imam al-Hasan, and Imam al-Husayn.
عنوان نشريه :
معارف حسيني