اگروفارستري ضرورتي براي مقابله با تغيير اقليم و دستيابي به اهداف توسعه پايدار

امروزه تغيير اقليم به علت اثرات منفي بر بخش اقتصاد، توليدات كشاورزي، جوامع اجتماعي و منابع طبيعي يكي از مهمترين تهديداتي است كه بشر با آن روبرو بوده و به عنوان بزرگترين چالش قرن 21 شناخته مي شود. كشاورزي به عنوان يكي از مهمترين بخش هاي وابسته به شرايط اقليمي و از آسيب پذيرترين بخش ها نسبت به خطرات تغيير اقليم جهاني به شمار مي رود به طوري كه 30 الي 50درصد تغييرات مربوط به توليدات اين بخش تحت تأثير تغييرات اقليمي مي باشد. با وجود اينكه بخش كشاورزي به طور چشمگيري تحت الشعاع تغيير اقليم قرار مي گيرد، اين بخش خود نقش بسزايي نيز در تشديد گرمايش جهاني دارد؛ به طوري كه يك چهارم از مجموع گازهاي گلخانه اي منتشر شده در اتمسفر مربوط به فعاليت هاي كشاورزي مي باشد كه اگر فرآيند هاي حمل و نقل و نگهداري محصولات كشاورزي نيز در نظر گرفته شود اين نسبت به يك سوم افزايش مي يابد. ضرورت تأمين غذاي جمعيت رو به رشد، تغيير اقليم و افزايش مشكلات مربوط به پسروي زمين، هزينه هاي بالاي زيست محيطي مرتبط با استفاده از نهاده هاي شيميايي و تبديل جنگل به زمين هاي كشاورزي باعث ايجاد مفاهيم جديدي همچون فشرده سازي پايدار و كشاورزي هوشمند به اقليم شده است. اگروفارستري يا جنگل زراعي يكي از مهم ترين استراتژي هاي فشرده سازي پايدار و كشاورزي هوشمند به اقليم، جهت بهبود مديريت منابع طبيعي بوده و اغلب به عنوان كارآمدترين سامانه كاربري اراضي كشاورزي محسوب مي شود كه همزمان هر چهار گروه خدمات اكوسيستمي (تأمين كننده، تنظيمي، پشتيباني و فرهنگي را ارائه مي نمايد. شرايط اقليمي و اجتماعي حاكم بر ايران و وجود نگراني ها در مورد اثرات مخرب تغيير اقليم بر معيشت، عدم دستيابي به توسعه پايدار را افزايش داده است. از اين رو نياز به طراحي و اجراي سامانه هايي همچون اگروفارستري كه تاب آوري كشاورزي را افزايش مي دهد و منتج به كاهش آسيب پذيري اين بخش در برابر تغييرات ذكر شده مي شوند، ضرورت پيدا مي كند