بررسي جامعه شناختي تعريف امنيت ملي دولت ها در عصرجهاني شدن

Sociological study of the definition of national security of governments in the age of globalization

ازآنجايي كه جهاني شدن فرآيند اقتصادي سياسي و اجتماعي بوده وحاصل فشرده شدن زمان و مكان مي باشد بطوري كه گفتمان ارتباطات را تحليل برده و فاصله ها را به هم نزديكتر و حاكميت و امنيت ملي دولتها را تحت تاثير قرارداده است و تاثيرات حاصل از آن منجر به كاهش يا تغيير ظرفيت و توانايي دولت در برابر فشار ريسك بين الملل و منطق هاي شده است افزايش ياكاهش قدرت دولتها تغيير ظرفيت آنها توانمندي يا عدم توانمندي و تغيير محورهاي تعارضات و كشمكش بين المللي و منطق هاي،گفتمان هاي مطرح در امنيت ملي دولتها كه متشكل از گفتمان سنتي مدرن و پست مدرنيستي بوده و شاخص هاي آن يعني مشروعيت سياسي،امنيت سياسي و يكپارچگي سياسي را تحت تاثير و منجر به باز تعريف امنيت ملي فوق دولتها در نهايت براساس باز تعريف فوق،دولتها را به چهار گروه 1- قدرتهاي بزرگ 2- كشورهاي موجود در مناطق باثبات 3- كشورهاي موجود درمناطق بحران خيز مداوم 4- كشورهاي ضعيف و شكست خورده مقوله بندي نموده است.

The globalization is a social, political and economic process and is the result of the integration of time and space in such a way that it has weakened the communication discourse and diminished the differences and leading to the sovereignty and security of the nations. These changes have diminished or changed the govetnment's ability and capacity against regional and international pressures. The raise or reduction in the government's power, a change in their capacity , ability or disability and in the regional and international conflicts and struggles, the negotiations in the national security which is a combination of modern-traditional discourse and post-modernism and its political legitimacy have influenced political security and integration. These changes have led to the classification of the country into four groups of 1) big powers, 2) the presence of countries in the stable regions, 3) the countries in crisis regions, and 4) weak and defeated countries..