انقلاب اسلامي‌ و تحولات نظام سيال بين‌الملل؛ از نظريه تا عمل

Islamic Revolution and Developments of Volatile International System: From Theory to Practice

نظام بين‌الملل فعلي را نظم سيال ناميده‌ام؛ و تصور مي‌كنم نظم فعلي آرماني‌ترين نظمي‌است كه بشر از قرارداد وستفالي به بعد در حال تجربه آن است؛ هرچند ممكن است با مطلوب‌هاي ملت‌هاي مختلف فاصله‌هاي نجومي‌داشته باشد. البته چندي است كه مختصاتي از آن رجعت به نظم‌هاي گذشته دارد. معتقدم اثرات سه انقلاب موفق يعني انقلاب استقلال‌طلبانه هند به رهبري ماهاتما گاندي و انقلاب اسلامي‌ايران به رهبري امام خميني(ره) و انقلاب آرام ضد آپارتايد آفريقاي جنوبي به رهبري نلسون ماندلا، هم بر نظام و هم بر نظم بين‌المللي فعلي تأثير مستقيم و غيرمستقيم بسيار مثبتي بر جاي گذاشته و موضوعات اصلي آن را به‌سوي ارزش‌هاي مشترك بشري متحول كرده است.

I have called the current international system a volatile world order. I suppose the current world order is the most ideal system man is experiencing after the Treaty of Westphalia, although it may have sky-high distance from the desirable standards of various nations. It is, of course, for some time that parts of its features bear the hallmark of return to the past world orders. I am of the opinion that three great and successful revolutions, namely Indian independence movement under Mahatma Gandhi, Islamic Revolution of Iran under Imam Khomeini, South African anti-apartheid movement under Nelson Mandela had had very positive direct and indirect influence on both international system and international order, so that major issues have developed it towards joint human values.