راهبردهاي مديريت به زراعي در كشت هاي تاخيري سيب زميني

فاقد عنوان لاتين

سيب زميني جايگاه ويژه اي در امنيت غذايي كشور دارد وبا توجه به رشد جمعيت افزايش توليد اين محصول اجتناب ناپذير است. در ده هاي اخير با توجه به خشكسالي و افت سطح آبهاي زيرزميني و بدليل هم پوشاني نياز آبي باغات و زراعت سيب زميني كشاورزان به كشت هاي تاخيري اين محصول روي آورده اند. در اين كشت ها به دليل كاهش طول دوره رشد ، تنش خشكي ناهنجاري هاي رشد و نمو در محصول شده بروز و عملكرد كاهش خواهد يافت. براي افزايش كمي و كيفي محصول در اين شرايط مديريت زراعي ويژه اي در مزارع نياز است تا شرايط بهينه رشد براي محصول پديد آيد. مهمترين راهكارهاي مديريت به زراعي استفاده از ارقام متوسط رس و زودرس سيب زميني مطابق شرايط اكولوژيكي منطقه ،استفاده از بذور گواهي شده پيش جوانه دار ، با عمق كاشت كمتر، كاشت متراكم و به صورت دو رديف بر روي پشته و با آرايش كاشت زيگزاگي مي باشد. بدين ترتيب با به كارگيري مجموعه اين اقدامات تعداد روز كاشت تا سبز شدن، تعداد روز كاشت تا غده بندي و تعداد روز كاشت تا گلدهي كاهش ، ولي درصد پوشش زمين ، تعداد ساقه در بوته، تعداد ساقه در متر مربع، طول ساقه اصلي، ، تعداد غده در متر مربع، درصد غده هاي درشت، ميانگين وزن غده، ميزان ماده خشك در واحد سطح افزايش همچنين رشد ثانويه غده و درصد ضايعات غده كاهش مي يابد. در نهايت عملكرد محصول و عملكرد قابل فروش افزايش خواهد يافت .

فاقد چكيده لاتين