بررسي شيوع برونكواسپاسم ناشي از ورزش و تغييرات شاخص هاي عملكرد ريه، پس از يك جلسه فعاليت بيشينه هوازي در ورزشكاران نيمه حرفه اي

The Prevalence of Exercise-Induced Bronchospasm and Changes in Lung Function Indices, After Maximal Aerobic Exercise in Semiprofessional Athletes

هدف از اين پژوهش بررسي شيوع برونكواسپاسم ناشي از ورزش و تغييرات شاخص‌هاي عملكرد ريه، پس از يك جلسه فعاليت بيشينه هوازي در ورزشكاران نيمه حرفه‌اي بود. در اين مطالعه نيمه تجربي، 87 ورزشكار نيمه حرفه‌اي با ميانگين VO2max برابر 4/10 ±50/19 گزينش شدند. از آزمون نوارگردان آستراند بعنوان آزمون حداكثر استفاده شد. تست عملكرد ريوي براي هر كدام از آزمودني‌ها قبل از فعاليت و نيز 5 و 30 دقيقه پس از فعاليت انجام شد. ملاك هاي تشخيص برونكواسپاسم ناشي از ورزش كاهش حداقل 10% در حجم بازدمي بافشار در ثانيه اول (FEV1)و يا كاهش حداقل 15% در حداكثر جريان بازدمي (PEF)، همراه با چالش ورزشي تعيين شد. بر اساس نتايج سنجش تخصصي عملكرد ريوي، در دقيقه 5 پس از فعاليت، درصد تغييرات پارامترهاي VC، FVC، PEF و MVV معنادار بود (0/05 >P). اما تفاوت معناداري در شاخص‌هاي FEV1 و FEV1/FVC ديده نشد (0/05 P). با توجه به هر دو شاخص FEV1 و PEF شيوع برونكواسپاسم ناشي از ورزش 5/5% بود و هنگامي كه از آزمون FEV1 يا PEF بعنوان معيار تشخيص انسداد راه هوايي استفاده گرديد، شيوع برونكواسپاسم ناشي از ورزش به ترتيب 13/8 % و 8/3 % بود. اين مطالعه نشان مي‌دهد كه برونكواسپاسم ناشي از ورزش حداقل در 5/5% از ورزشكاران نيمه حرفه‌اي بدون سابقه‌ي آسم يا آلرژي وجود دارد.

The aim of this study was to investigate the prevalence of exercise-induced bronchospasm and changes in lung function indices, after maximal aerobic exercise in semiprofessional athletes. In this quasi-experimental study, 87 semiprofessional athlete with 50.19±4.10 VO2max were selected. The Strand treadmill test was used as a test of maximal activity. Pulmonary function test (PFT) was performed for each participant before exercise, together with 5 and 30 minutes after activity. The diagnostic criteria of exercise-induced bronchospasm (EIB) were determined as the minimum reduction of 10% in forced expiratory volume in 1 second (FEV1) or reduction of at least 15% in peak expiratory flow (PEF) along with exercise challenge. the expert’s assessments of PFTs showed after five minute activity, the percentage of VC, FVC, PEF, MVV parameters were changed significantly (p<0.05). However, there was no significant difference in FEV1, FEV1/FVC indices (p>0.05). On thirtieth minutes of activity, the only significant difference was seen in FVC index (p<0.05). Considering both FEV1 and PEF indices, the prevalence of EIB was measured as 5.5%. Meanwhile when the FEV1 or PEF tests were used as the sole diagnostic criteria of airway obstruction, the prevalence of EIB were found to be 13.8% and 8.3%, respectively. This study suggests that EIB may be seen in at least 5.5% of semiprofessional athletes with no history of asthma or allergy.