عنوان مقاله :
تاثير آموزش مهارت‌هاي زندگي (ادراك حل مساله و تصميم‌گيري) بر اميدواري و شادكامي فرزندان شاهد و ايثارگر
عنوان به زبان ديگر :
Impact of Teaching Life Skills (Perception of Problem Solving and Decision Making) on Hopefulness and Happiness of Martyrs and Veterans Children
پديد آورندگان :
زحمتي، مهناز دانشگاه آزاد اسلامي واحد گرمسار - دانشكده علوم انساني - گروه علوم انساني، گرمسار، ايران
كليدواژه :
اميدوراري , شادكامي , مهارت زندگي , حل مساله , تصميم‌گيري
چكيده فارسي :
اهداف: برنامه‌هاي آموزش مهارت‌هاي زندگي، از جمله كاربردهاي روان‌شناسي در عرصه‌هاي مختلف فردي و اجتماعي است كه با هدف ارتقاي سطح بهداشت رواني و جسماني و پيشگيري از آسيب‌هاي رواني، جسماني و اجتماعي برگزار مي‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير آموزش مهارت‌هاي زندگي (ادراك حل مساله و تصميم‌گيري) بر اميدواري و شادكامي فرزندان شاهد و ايثارگر انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: در اين پژوهش كاربردي از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل در سال 95-1394، تعداد 40 نفر از فرزندان شاهد و ايثارگر شهر تهران با روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شده و به‌صورت تصادفي در گروه آزمون و كنترل قرار گرفتند (هر گروه 20 نفر). به‌منظور گردآوري داده‌هاي پژوهش، از پرسش‌نامه استانداردشده شادكامي آكسفورد و پرسش‌نامه استانداردشده اميدواري ميلر استفاده شد. گروه آزمون، 11 جلسه يك‌ساعته، به‌مدت دو هفته تحت آموزش مهارت‌هاي زندگي (ادراك حل مساله و تصميم‌گيري) قرار گرفت و گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكرد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS 15 و توسط آزمون‌هاي تحليل واريانس چندمتغيره و تحليل كوواريانس چندمتغيره و تك‌متغيره تحليل شدند.
يافته‌ها: در مرحله پس‌آزمون ميانگين نمرات متغيرهاي شادكامي و اميدواري افزايش يافت كه اين افزايش در متغير شادكامي نسبت به گروه كنترل معني‌دار بود (4.534=F؛ 0.006=p) ولي در مورد متغير اميدواري بين دو گروه آزمون و كنترل تفاوت معني‌داري مشاهده نشد (0.246=F؛ 0.864=p).
نتيجه‌گيري: آموزش مهارت‌هاي زندگي (ادراك حل مساله و تصميم‌گيري) بر افزايش شادكامي فرزندان شاهد و ايثارگر موثر است، اما در افزايش اميدواري تاثيري ندارد.
چكيده لاتين :
Aims: Life skills teaching programs are the applications of psychology in various personal and social fields, held with the aim of promoting mental and physical health and preventing mental, physical and social harm. The aim of this study was to investigate the effect of life skills teaching (perception of problem solving and decision making) on hopefulness and happiness of martyrs and veterans children.
Materials & Methods: In this applied semi-experimental research with the pre-test post-test with control group design, between 2015 and 2016, 40 children of martyrs and veterans in Tehran were selected by convenient sampling method and randomly assigned to the experimental and control groups (each group 20 people). To collect the data, standardized Oxford Happiness Questionnaire and Miller Hopefulness Questionnaire were used. The experimental group received 11 sessions life skills teaching (each session one hour) for 2 weeks (perceived problem solving and decision making) and the control group did not receive interventional control. The data were analyzed by SPSS 15, using multivariate variance analysis and multivariate and one-way covariance analysis.
Findings: In the post-test stage, the mean scores of happiness and hopefulness variables increased, which were significant in the happiness variable compared to the control group (p=0.006, F=4.534), but there was no significant difference between the two groups regarding the hopefulness variable (p=0.246, F=0.864).
Conclusion: Life skills teaching (perception of problem solving and decision making) is effective in increasing the happiness of martyrs and veterans children, but it does not affect their hopefulness increase.
عنوان نشريه :
مطالعات فرهنگ ايثار
