اثر بطلان عقد بر شرط

فاقد عنوان لاتين

مبحث شروط ضمن عقد از ديرباز مورد توجّه فقها و حقوقدانان بوده است و پيدايش مسائل و عناوين نوين حقوقي و قراردادي بر اهميّت آن افزوده است. اين پژوهش با هدف بررسي اثر بطلان عقد بر شرط به تبيين مفهوم شرط و اقسام آن، تبيين مفهوم عقد و رابطه شرط با عقد، همچنين تاثير بطلان عقد بر شرط پرداخته است. امروزه كمتر قراردادي است كه در ضمن آن شرطي درج نشده باشد. اصل حاكميّت اراده و آزادي قراردادها به طرفين آن اجازه مي دهد كه شروط مطلوب خويش را در قراردادها ذكر كنند، امّا اين آزادي مطلق نيست؛ بلكه تا جايي است كه با قانون و نظم عمومي و اخلاق حسنه مغاير نباشد و از طرف ديگر درج اين شروط به اركان اساسي و جوهره عقد خللي وارد نسازد. مسئله اي كه در اينجا مطرح مي شود چگونگي تأثير بطلان عقد بر شرط است. به موجب مواد 232 الي 246 قانون مدني، احكام و مسائل شروط ضمن عقد، در قانون مدني، بر اساس شروط وابسته تنظيم شده است. بر همين اساس، طبق نظر مشهور، در فرض فساد عقد، مطلقاً شروط ضمن آن نيز باطل است و شروط از حيث حدوث و بقاء تابع عقد پايه است. درحالي كه تفكيك شروط ضمن عقد به شرط وابسته و مستقل، تحليل مباني رابطه شرط با عقد، تمييز شروط مستقل از وابسته و اصل حاكميت اراده و استفاده از وحدت ملاك قوانين نشان خواهد داد كه نظريه مشهور با شروط وابسته همخواني بيشتري داشته و مي توان براي شروط مستقل به لحاظ ماهيت، احكام و آثار ويژه مترتب بر آن، حتي در حالت فساد عقد نيز در برخي موارد، اعتبار قائل شد؛ يعني حالاتي را ميتوان يافت كه عقد پايه باطل است، ولي شرط ضمن آن (شرط مستقل) به اعتبار خود ادامه داده و مابين طرفين لازم الاتباع است.

فاقد چكيده لاتين