تحليلي بر منازعات گفتماني «حجاب» در دوره جمهوري اسلامي ايران (1360 تا 1392 ش. /1981 - 2013 م.)

An Analysis of Discourse Disputes of the Hijab in the Islamic Republic of Iran (1360-1392 Hijri/1981-2013 A.D)

ابهام پژوهش اين است كه علي رغم هژمونيك شدن حجاب اسلامي از اواسط 1358 هـ . ش و به ويژه با حذف گفتمان سكولاريسم (وبه دنبال آن انگاره حجاب مورد نظر آن) و هژمون شدن گفتمان اسلام گرايي (به عنوان تنها گفتمان موجود كه مي‌توانسته انگاره‌ي خود از حجاب را بدون رقيب هژمون سازد) از سال 1360 هـ ش، مسأله‌ي حجاب همچنان موجوديت داشته است. پرسش اين است كه: «چگونه و چرا مسأله‌ي حجاب در جمهوري اسلامي ايران ايجاد گشته و تداوم يافته است؟» پژوهش حاضر با روشي توصيفي – تحليلي اين فرضيه را به آزمون گذاشته است كه «مسأله حجاب معلول قرائت‌هاي متفاوت خرده گفتمان‌هاي گفتمان اسلام گرايي (گفتمان‌هاي جنگ، سازندگي، اصلاح طلبي و اصول گرايي)، بر مبناي فضاي گفتماني خود، از انگاره‌ي حجاب اسلامي (حد حجاب شرعي (حد حجاب حداكثري و حداقلي) و تكليف حكومت در الزام يا عدم الزام به حجاب) است». واكاوي منابع و داده‌هاي دست اول تاريخي و رديابي فرآيند منازعات گفتماني حجاب در اين دوره، فرضيه‌ي طرح شده را اثبات مي‌نمايد.

The ambiguity of the research is that despite of the hegemony of Islamic Hijab since mid-1358 Hijri, In particular, by removing the discourse of secularism (and the idea of its notion of Hijab), and the hegemony of the discourse of Islamism (as the only existing discourse that could dominate its notion of Hijab without rival), since the 1360 Hijri, the issue of Hijab have still been exist. The question is that: "How and why was the issue of Hijab created in the Islamic Republic of Iran?" The present study, by using a descriptive-analytical method, has tested the hypothesis that “the issue of Hijab has resulted in the different readings of the subdivisions of Islamist discourse (the discourses of war, Sazandegi State`s Discourse, reformism, and Principlism) that based on their discursive space from the notion of Islamic hijab ( The extent of the Hijab (maximal and minimal Hijab) and the